Ik kan bijna niet geloven dat het alweer bijna anderhalf jaar geleden is sinds we voor het laatst een release van NOCTURNAL BLOODLUST zagen, maar op 4 april 2025 bracht de band hun nieuwste digitale single “Nail in the coffin” uit. Dit is de eerste release van de groep sinds de single “Kingdom”, die in oktober 2023 werd uitgebracht.
In tegenstelling tot de twee vorige singles, die aanvankelijk alleen digitaal beschikbaar waren en later een fysieke release kregen bij enkele liveshows die toen werden gespeeld, lijkt “Nail in the coffin” een exclusieve digitale single te blijven met alleen het titelnummer.
In 2020 bracht NOCTURNAL BLOODLUST drie digitale singles uit, namelijk “Life is Once”, “ONLY HUMAN” en “Reviver”. Deze drie singles waren bedoeld om de compositiestijlen te laten zien van gitaristen Valtz en Yu-taro, die op dat moment nog niet als nieuwe leden van de groep bekend waren gemaakt. Toen het album “ARGOS” in 2022 werd uitgebracht, kregen deze drie singles ook een fysieke release op dat album.
Destijds hebben we twee van die drie singles hier besproken, ondanks dat het slechts één nummer per single was — net zoals “Nail in the coffin” nu. Hoewel ik sinds hun release in 2023 heb willen praten over de twee vorige singles “Despise” en “Kingdom”, zijn die telkens aan de kant geschoven doordat andere zaken voorrang kregen. En nu deze nieuwe single de spotlight opeist als de nieuwste release van de groep, ga ik die twee nog even iets verder uitstellen om deze met jullie te bespreken. Want ondanks dat het maar één nummer is, valt er toch best wat over te zeggen!
Is deze nieuwe single de spreekwoordelijke nagel aan de doodskist voor NOCTURNAL BLOODLUST? Laten we dat samen ontdekken, goed?
De spiraal van pijn houdt me niet bij zinnen
Waar de vorige twee singles “Despise” en “Kingdom” gecomponeerd zijn door Valtz, is “Nail in the coffin” gecomponeerd door Yu-taro. En ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik hoor persoonlijk meteen het verschil tussen hun stijlen. Waar Valtz iets brengt wat ik alleen maar kan omschrijven als ‘pure kracht’, verwerkt Yu-taro vaker meer melodische delen in zijn nummers, en past hij ook vaak 尋 (Hiro)’s vocale stijl aan om beter bij deze sound te passen. In de vorige twee singles experimenteerde Valtz met een meer digitale sound die in de mix zat, maar Yu-taro gooit dat element compleet aan de kant en vervangt het met een meer melodische ondertoon, waarbij hij Masa’s bas en Natsu’s drums meer naar de voorgrond brengt.
Deze verrassend intense tegenstelling zagen we ook al terug op het album “ARGOS” uit 2022, wat de band in feite twee verschillende sounds geeft, afhankelijk van wie er op dat moment componeert. Logischerwijs zorgt dat ervoor dat veel luisteraars in het ‘ik vind deze wel leuk, maar die andere niet’-groep vallen. Ik ben er zelf ook zo een, juist vanwege dat enorme contrast dat op dat album hoorbaar is. Maar dat verandert eigenlijk met “Nail in the coffin”, want Yu-taro’s compositie sluit niet alleen perfect aan op 尋 (Hiro)’s vocale stijl, het stelt hem ook in staat om een veel breder bereik ervan te gebruiken dan in zijn eerdere composities. Hij combineert zijn schreeuwstijl met zijn lage, bijna fluisterende zang én zijn melodieuze cleane vocals. Tegelijkertijd verschuift het dominante geluid (dus de instrumenten waar je tijdens het luisteren automatisch op focust) naar de drums en de bas, in plaats van de gitaren zoals we die bij Valtz’ recente composities op de voorgrond horen.
Bij de vorige twee singles zong 尋 (Hiro) de volledige songteksten in het Engels, maar in “Nail in the coffin” sluipt hij er twee Japanse regels tussen: “ただ生きる為に何もせず意志を捨てて” (Don’t do anything just to live, abandon your will) en“描いた夢の為に今を騙し” (I deceive the present for the sake of the dream I drew). Deze twee zinnen volgen elkaar direct op en vloeien naadloos over in de rest van de Engelse lyrics. Zoals gewoonlijk zit er een ‘protesterende’ stijl die we vaak zien binnen het metal-genre, maar 尋 (Hiro) heeft deze stijl van lyrics jarenlang gebruikt – zelfs toen de band nog als ヴィジュアル系 (Visual Kei) werd gezien, dus dit komt niet als een verrassing voor me. Sinds zijn terugkeer naar het metalgenre is hij daar alleen maar meer op gaan inzetten, en dat is helemaal niet verkeerd. (Hoewel hij een vergelijkbare stijl gebruikte in “Despise” en “Kingdom”, is de boodschap van “Nail in the coffin” nog steeds extreem anders wat betreft op wie deze ‘gericht’ is.) Het gebruik van zijn meer melodieuze cleane zang geeft de lyrics een emotie die we in “Despise” of “Kingdom” niet horen, maar ook dat heeft weer te maken met op wie de boodschap gericht is.
Conclusie
Is “Nail in the coffin” echt de nagel aan de doodskist voor NOCTURNAL BLOODLUST zoals de naam doet vermoeden? Nee. Het is juist het tegenovergestelde.
Waar de eerste composities die Yu-taro bijdroeg aan de groep compleet anders aanvoelden dan de composities van Valtz in diezelfde periode — tot op het punt dat die combinatie het “ARGOS”-album bij release wat schade deed — is dat gevoel er nu niet meer. Althans, dat hoop ik. “Nail in the coffin” is naar mijn mening de beste compositie die Yu-taro tot nu toe heeft bijgedragen sinds hij zich bij de groep heeft gevoegd, waarbij hij de vaardigheden van de leden in zijn voordeel gebruikt in plaats van de meer verkennende ‘hoe ver kan ik iedereen pushen’-stijl die we in zijn composities voor “ARGOS” hoorden.
De toevoeging van de meer melodische stijl, gecombineerd met het feit dat de gitaren niet op de voorgrond staan, geeft NOCTURNAL BLOODLUST een compleet ander geluid — een geluid dat helemaal niet slecht voor hen is. De groep heeft altijd al een zwaardere nadruk gehad op drums en bas, maar werd de laatste tijd naar mijn mening wat te veel overschaduwd door de gitaren. Hoewel de combinatie van Valtz en Yu-taro niets minder dan indrukwekkend is, hoor je in “Despise” en “Kingdom” dat de gitaren veel prominenter zijn dan in “Nail in the coffin”, wat op zich natuurlijk niet per se slecht is, afhankelijk van je voorkeur. Toch, met dit nieuwe nummer, wordt er een andere kracht in de groep gebracht. En als je het nummer nog niet hebt geluisterd, kan ik je alleen maar sterk aanraden dat alsnog te doen. Kijk of jij het ook opmerkt!
De single is beschikbaar om te streamen op Apple Music, Spotify, YouTube Music, enzovoort, en ook als digitale download. Dit betekent dat er geen fysieke CD van de single is, al is er op dit moment nog geen fysieke release aangekondigd. We delen hieronder in elk geval de Spotify-versie met je:
![]() N/A // ¥204 |
2025.04.04 Shop: TuneCore |
Meer over NOCTURNAL BLOODLUST
雪 (Yuki) is de eigenaar en voornaamste drijfveer achter Arlequin.
Zij startte het project oorspronkelijk in 2009 als fotograaf onder de naam Arlequin Photography, maar kreeg steeds meer interesse in journalistiek en vertalingen. Door deze interesses zijn interviews en reviews aan het project toegevoegd, totdat het in 2021 uiteindelijk tegen de muren rondom de term "fotograaf" aan botste en Arlequin Magazine aan de mix toegevoegd werd.
雪 (Yuki) is een Nederlandse met een diploma voor grafisch design, wat haar ook de voornaamste persoon achter Arlequin Creations maakt.
Na al deze jaren is zij nog steeds de voornaamste persoon die de interviews en live foto's die je op Arlequin ziet verzorgt, maar daarnaast doet ze ook een flink deel van de reviews en het werk achter de schermen.
De reviews die ze maakt zijn vanuit het perspectief van een internationale fan, en worden aanvankelijk in het Engels geschreven voordat deze vertaald worden naar het Nederlands. Wat je niet terugziet op de Nederlandse versie is dat de Japanse vertaling van deze artikelen niet de uitleg over kanji symbolen en songtitels bevat, om zo die lezers niet te vervelen met informatie die ze waarschijnlijk al weten.
Ze spreekt Nederlands en Engels op hoog niveau, maar begrijpt ook Japans en Duits.