Sable Hills is een metalcore band uit Tokyo, Japan. Bestaande uit Takuya Mishima (zang), Wataru Yuasa (gitaar & zang), Rict Mishima (gitaar), Takuya Ueda (bas) and Keita Kondo (drums).
De band werd opgericht in 2015, vlak nadat de leden de middelbare school hadden afgerond. Hun eerste EP “RESURRECTION” werd uitgebracht in januari 2016, maar de band begon pas echt van de grond af te komen met hun eerste volledige album “EMBERS”. Hun tweede album “DUALITY” werd uitgebracht in juni 2022. Hiermee werd een weg geopend om van Japan naar Europa uit te breiden en deel te nemen aan METAL BATTLE 2022 op Wacken 2022, om vervolgens als winnaar uit de bus te komen. Een primeur voor een Japanse band.
Naast het spelen op festivals in heel Japan en Europa, heeft Sable Hills ook hun eigen evenement genaamd “FRONTLINE FESTIVAL”, dat zijn eerste editie had in 2023 in 川崎CLUB CITTA (Kawasaki CLUB CITTA) met ongeveer 1.000 bezoekers. Na het interview geven we je wat informatie over de editie van 2024, evenals hun optreden op het Motocultor Festival in Frankrijk in augustus.
Voor dit interview spraken we met zanger Takuya en gitarist Rict en zij gaven ons behoorlijk wat informatie over hun band, hun geschiedenis en de metalscene in zowel Japan als daarbuiten.
Ben je klaar voor Sable Hills?
Laten we beginnen!
“Onze muziek is normaal gesproken meer oldschool metalcore met veel melodie.”
Om het interview officieel te starten, willen jullie jezelf even voorstellen?
Rict: Wij zijn Sable Hills uit Tokio, Japan, en we spelen metalcore-muziek. Het is leuk je te ontmoeten!
Ik wil graag wat meer weten over Sable Hills, dus ik begin met de naam. Ik weet zeker dat hier een verhaal achter zit, toch?
Takuya: We wilden iets natuurlijks in onze naam gebruiken, dus we kozen voor de heuvel…
Rict: Wat? Oh! Wacht! Laat mij het uitleggen! (lacht)
Takuya: (lachend) Oké, oké!
Rict: Sable Hills is door mij zo genoemd. Ken jij het spel “Silent Hill”? Ik vond het spel geweldig en ik wilde heel graag het woord ‘hill’ of ‘hills’ in de naam gebruiken van mijn band. Dus dat deel was bevestigd. Ik zocht veel rond naar een woord voor het andere deel van de naam, maar het bleek lastig te vinden, totdat Takuya met het woord ‘sable’ kwam. Ik denk dat het de naam van een dier is, maar bovendien heeft het de betekenis van ‘geluk’. Voor mij persoonlijk is het erg lyrisch en het doet de naam van de band goed. Dus dat is waarom ik ervoor heb gekozen om het Sable Hills te noemen.
Hoe zit het met jullie muziek zelf? Hoe zouden jullie de muziek dat jullie maken omschrijven?
Rict: Onze muziek is normaal gesproken meer oldschool metalcore met veel melodie. Zoals melodische death metal, Japanse game muziek of Japanse traditionele muziek. Ik weet niet precies waar onze achtergrond vandaan komt. Vergeleken met andere metalcore bands hebben we zeker veel melodie in onze nummers. Misschien is dat de muziek van ons.
Wat trekt jullie aan in het heavy metal genre? Ik ga verder in het interview nog dieper op dit onderwerp in, maar voor nu zou ik graag willen weten waarom je specifiek voor metal hebt gekozen.
Rict: Voor mij persoonlijk begon het met muziek van Metallica en Slipknot. Mijn vader is een Metallica-fan en hij liet me luisteren naar hun album “St. Anger”. Dat was voor mij de allereerste kennismaking met metal.
Ik begon veel naar dat soort muziek te luisteren en toen ik een jaar of 15 was, kocht ik mijn eigen gitaar en begon ik zelf muziek te spelen. Destijds coverde ik nummers van artiesten als Children of Bodom en Pantera, maar ook van andere soortgelijke artiesten. Ik begon mijn eerste band op de middelbare school en toen we afstudeerden was dat ook het afstuderen van de band. Sable Hills begon zich te vormen in 2015 en dat betekent dat het nu 8 of 9 jaar oud is. Dat is ook wel eigenlijk het hele verhaal van Sable Hills!
Hoe zit het met jullie teksten? Gezien veel mensen het idee hebben dat vocalisten die grommen, schreeuwen en wat dan ook alleen maar over negatieve dingen zingen en hoe ontevreden ze zijn met de samenleving.
Rict: Normaal gesproken zingen we over de positiviteit van ons leven. Vooral tijdens Covid waren de mensen erg somber en was de wereld gevuld met negativiteit, dus hadden we wat meer positieve dingen nodig, vind je ook niet? We zijn gewend om over positieve dingen te zingen en alle nummers op ons nieuwe, aankomende album “Odyssey” zijn ook allemaal erg positief. Zulke dingen zingen wij nu.
Wat heel makkelijk opvalt is dat jullie teksten volledig in het Engels zijn. Je vertelde al dat jullie een achtergrond hebben met Amerikaanse metal, maar waarom hebben jullie voor Engels gekozen in een land waar dat alles behalve standaard is?
Rict: Vroeger luisterden we veel naar bands uit het buitenland. Ik luisterde niet veel naar Japanse metal muziek waarvan de teksten in het Japans werden gezongen. Mijn achtergrond is gevuld met Engelse muziek, daarom hebben we ook voor onze teksten voor Engels gekozen.
Takuya: We wisten niet dat metal nummers met de tekst in het Japans überhaupt een optie was.
Rict: Dat is best lastig voor ons, het klinkt gewoon raar als het niet in het Engels is!
雪 (Yuki): Oh, daar ben ik het helemaal mee eens. Ik voel me altijd ongemakkelijk wanneer ik Nederlandse vertalingen maak voor Arlequin. Het klinkt zo raar voor mij!
“Voor ons is het het begin van de odyssee. We hopen dat we dit nog lang kunnen doen.”
Jullie hadden het net over je nieuwe, aankomende album “Odyssey” en natuurlijk wil ik het daar over hebben! Vertel me alsjeblieft iets over het album.
Rict: “Odyssey” gaat over lange reizen, wat ook de definitie van het woord zelf is. We hebben een nieuwe zanger en gitarist, die de cleane zang op dit nieuwe album voor zijn rekening neemt. Zijn naam is Wataru Yuasa.
Het album is voor ons een nieuwe start, want naast een nieuwe gitarist hebben we ook een nieuw platenlabel, Arising Empire. Het is voor ons de allereerste keer dat we ook bij een buitenlands label tekenen. Voor ons is het het begin van de odyssee. We hopen dat we dit nog lang kunnen doen en dat we vanaf nu een lange reis zullen maken. Daarom hebben we deze naam voor het album gekozen.
Jullie vorige album “DUALITY” kwam uit in 2022 en een van de veranderingen is uiteraard de toevoeging van een nieuw lid, maar welke andere verschillen zijn er op dit nieuwe album?
Rict: Het grote verschil voor ons is de zang. Misschien kunnen mensen die naar beide albums luisteren begrijpen wat ik denk en probeer te zeggen met dit antwoord. Het geschreeuw en gezang van Takuya waren veel veranderd. Hij veranderde zijn vocale stijl en hoe hij moest schreeuwen. Misschien kun je het verschil ook begrijpen, omdat er gewoon veel veranderd is.
De cleane zang veranderde ook veel. Ik zong tot nu toe enkele delen van de cleane zang, maar ik was daar geen professional in. Ik wilde het niet veel doen. Dat is de reden waarom “DUALITY” en “EMBERS” niet veel cleane zang bevatten. Ik wilde niet veel zingen, maar met Wataru hebben we een goede cleane zanger. Ik schreef steeds meer nummers met cleane zang en voegde op die manier meer variatie aan het album toe.
Een nummer van het nieuwe album dat we nu al kunnen beluisteren is “Battle Cry”. Dit nummer bevat een gastzang van Kenta Koie, de zanger van Crossfaith. Vertel me alsjeblieft meer!
Rict: Voor ons is Crossfaith een legendarische metalcore band in Japan. Toen ik op de middelbare school zat, of misschien zelfs jonger, luisterde ik veel naar hun muziek. Ze zijn een soort legende voor ons. Dus toen we als openingsact speelden op SATANIC CARNIVAL, een metalfestival hier in Japan waar Crossfaith als headliner speelde, zeiden we hallo en maakten we wat vriendschappen.
Daarna hebben we een hele tijd niet meer samen gespeeld, maar ongeveer drie maanden geleden wel. We hadden een live show en Crossfaith was speciaal aanwezig in onze set.
Voor ons is het als een verhaal: De openingsact speelt samen met de legendarische headliner en worden vrienden. We wilden heel graag een feature vocal van Crossfaith hebben en toen we het ze vroegen, zeiden ze ja!
Takuya: Ik heb Ken gebeld voor de feature zang. Hij is als een senpai voor mij. We waren samen wat aan het drinken. Sinds we samen op SATANIC CARNIVAL speelden, hebben we samen een vriendschap opgebouwd. We maakten het plan en hij accepteerde het. Persoonlijk denk ik dat we hier in Japan niet veel coole scream vocalisten hebben, althans niet zoveel als in Europa en de VS.
“Ik denk niet dat de gemiddelde metalfan op de hoogte is van het bestaan van Japanse metalbands.”
Ik zou graag nog wat langer op dit onderwerp willen doorgaan. De metal scene in Europa, VS en Japan zijn totaal verschillend, toch?
Rict: Dat klopt. Ik denk dat de Japanse metal scene gescheiden is van de muziek scenes voor andere genres. We hebben geen grote bekende artiesten als Metallica of andere bands. Ik denk dat niet de gemiddelde metalfan op de hoogte is van het bestaan van Japanse metalbands. het voelt ook alsof de scene een stuk kleiner is dan die in Europa of de VS, waar het genre ook veel meer geaccepteerd wordt door ‘normale’ muziekfans.
Dit is ook waar jullie ten tonele verschijnen, toch? Omdat jullie je eigen festival genaamd “FRONTLINE FESTIVAL” hebben.
Takuya: OOOH! Je weet ervan! Dankjewel!
雪 (Yuki): (lacht) Graag gedaan. Ik wilde goed voorbereid zijn voor dit interview!
Rict: In Japan zijn er heel weinig metalfestivals. We hebben een groot metalfestival nodig, maar niemand heeft eerder echt besloten er een op grote schaal te organiseren. We hebben KNOTFEST en LOUD PARK, maar dat is het dan ook. Als je ervan wilt genieten, moet je er zelf een maken. Veel metalbands proberen samen hun eigen festivals te organiseren, maar het is zo moeilijk! Toen we naar Wacken Open Air in Duitsland gingen vonden we de sfeer daar heel goed, de metalsfeer was fantastisch. Het was voor ons de motivatie om het “FRONTLINE FESTIVAL” te organiseren. Dit jaar wilden we het nogmaals doen en hebben we ook bands uit het buitenland uitgenodigd, zoals UNEARTH en BLEEDING THROUGH uit de VS en FLOYA uit Duitsland.
Zoals je misschien weet, hebben we een feature zang in ons nummer “No Turning Back” van Trevor Phipps van UNEARTH, dus we zijn erg enthousiast om samen te spelen op dit festival in Japan.
Takuya: Het zal de eerste keer zijn dat we dit nummer daadwerkelijk samen kunnen spelen in plaats van alleen maar een opname!
Je noemde zojuist Wacken Open Air, een van de bekendste festivals hier in Europa. Omdat je een directe vergelijking hebt met festivals in Europa en Japan, wat is volgens jullie het belangrijkste verschil tussen beide, los van de organisatieproblemen die je in Japan hebt?
Rict: Geen idee… Alles?
Takuya: Ik heb het gevoel dat het in Japan het allerbelangrijkste is om de grootste show op het festival te spelen. In Europa is het belangrijker om goede muziek voor de band uit te brengen voordat je deze live op een festival kunt spelen. Ik denk dat dit het grootste verschil is: Europa is meer gefocust op de muziek zelf en Japan is meer gefocust op het grootste podium en show.
Als ‘buitenstaander’ heb ik het gevoel dat de Japanse metal scene best lastig is om in te komen. Dit is ook een van de redenen waarom ik er vanaf nu vaker over wil schrijven. Aangezien informatie een beetje moeilijk te verkrijgen is, en zoals jullie al zeiden, de gemiddelde metalfan niet van Japanse metal afweet, zijn er bands die jullie zouden aanraden om eens te beluisteren? Na Sable Hills natuurlijk!
Rict: Sommige van onze goede vrienden, naast Crossfaith natuurlijk, zijn PROMPTS en Earthists. Ze zijn allebei heel goede vrienden sinds we met Sable Hills zijn begonnen en we hebben door de jaren heen veel samen gespeeld. Daarom willen wij ze graag voorstellen en aanbevelen!
Hoe zit het met de toekomstplannen? Staan er al andere buitenlandse festivals op de agenda? Richten jullie je op iets als Graspop, Rock am Ring of DOWNLOAD?
Rict: We willen natuurlijk terug naar Europa en veel shows en festivals doen. Je noemde Graspop, een groot festival waar we in onze kindertijd al video’s van hebben gezien. Er speelden grote artiesten en wij willen ook graag naar Graspop, Rock am Ring en DOWNLOAD.
Dit jaar spelen we echter op het Motocultor Festival in Frankrijk. Ik vind het een enorm festival, niet zo groot als Hellfest, maar Motocultor is zeker de tweede. En wij willen onze muziek daar graag aan het publiek laten horen. We hebben er zoveel zin in om daar te spelen!
Tot nu toe hebben we het over festivals gehad, maar hoe zit het met solo shows? Sommige artiesten geven de voorkeur aan festivals in plaats van solo shows, maar hoe zit dat met jullie?
Rict: Persoonlijk doe ik graag solo shows, omdat het op een festival erg druk is. Je krijgt een tijdslot toegewezen en je moet binnen hun tijdsbestek blijven. Het is een stuk serieuzer. Soms betekent dit dat we de set die we hebben voorbereid moeten inkorten, omdat je je tijdslot niet kunt overschrijden. Een solo show is een stuk losser en dat vind ik veel leuker. Als het publiek echt van de show geniet kunnen we bijvoorbeeld een extra nummer doen. Dat kan niet op een festival.
Fans van heavy metal overal met elkaar verbinden
Onze tijd voor vandaag raakt snel op, maar ik wil voor die tijd nog een paar korte vragen stellen. Om te beginnen: Waar kunnen mensen jullie muziek vinden?
Rict: In Japan is Apple Music de grootste streaming optie, maar als je het aan een artiest vraagt, zullen ze meestal antwoorden dat Spotify hun voorkeur heeft. Je kunt onze muziek ook daar vinden en ons nieuwe album “Odyssey” is vanaf 19 juli ook verkrijgbaar via Arising Empire en CDJapan als fysieke CD!
Hoe zit het met toekomstplannen? Is er, afgezien van touren, nog iets wat je me al kunt vertellen?
Rict: Zoals we al eerder in het interview hebben verteld, hebben we later dit jaar ons eigen festival. Daarna zullen we enkele tourdata in Japan onthullen en dit is eigenlijk nog geheim. Maar aangezien ik de voornaamste songwriter van de band ben, kan ik je wel vertellen dat ik al aan nieuwe muziek aan het werken ben. Het wordt echt goed!
Helaas hebben we nog maar tijd voor één vraag, dus ik wil je vragen of je iets aan onze lezers zou willen vragen? Omdat we geen tijd hebben voor een boodschap, gebruiken we deze als slotvraag.
Rict: Oh man… Wat zou ik moeten vragen? Misschien…Wat is je favoriete metalband, beste lezers?
Takuya: Mijn vraag… Voor iedereen… Oh! Ik weet het! Welk liedje is jouw favoriet? Welk nummer is volgens jou jouw favoriete Sable Hills-nummer op ons nieuwe album “Odyssey”?
De reden dat ik deze vraag stel is omdat ik een duidelijk verschil in voorkeur heb opgemerkt tussen buitenlandse en Japanse fans. En ik ben heel benieuwd naar jouw antwoord!
FRONTLINE FESTIVAL & Motocultor Festival 2024
Zoals vermeld in de inleiding en het interview zelf heeft Sable Hills een aantal activiteiten op de agenda staan waar ze ons al over konden vertellen. Te beginnen met het Motocultor Festival in Frankrijk, aangezien dit als eerste aan de orde is:
Sable Hills zal optreden op het Motocultor Festival 2024, dat wordt gehouden op 15,16 en 17 augustus in Carhaix, gelegen in Bretagne, Frankrijk. Sable Hills speelt op vrijdag 16 augustus tussen 15:45 en 16:30 uur lokale tijd op het podium van Bruce Dickinscène.
Kaartjes zijn nog verkrijgbaar op de website van Motocultor Festival. (Let wel, de gehele website is in het Frans, dus er is mogelijk een beetje Google Translate nodig om er doorheen te navigeren, aangezien er geen Engelse optie is.)
Daarnaast zal de band op 31 augustus de tweede editie van hun eigen evenement FRONTLINE FESTIVAL organiseren in 川崎CLUB CITTA (Kawasaki CLUB CITTA), kaartjes voor het evenement zijn verkrijgbaar via de website van e+.
De lineup voor het festival omvat uiteraard Sable Hills, maar ook Crystal Lake, DEXCORE, KRUELTY, Earthists and kokeshi – allemaal afkomstig uit Japan. Maar ze verwelkomen dit keer ook UNEARTH en BLEEDING THROUGH uit de VS en FLOYA uit Duitsland voor een internationaal tintje!
Volg Sable Hills
        |
   | | | | |
雪 (Yuki) is de eigenaar en voornaamste drijfveer achter Arlequin.
Zij startte het project oorspronkelijk in 2009 als fotograaf onder de naam Arlequin Photography, maar kreeg steeds meer interesse in journalistiek en vertalingen. Door deze interesses zijn interviews en reviews aan het project toegevoegd, totdat het in 2021 uiteindelijk tegen de muren rondom de term "fotograaf" aan botste en Arlequin Magazine aan de mix toegevoegd werd.
雪 (Yuki) is een Nederlandse met een diploma voor grafisch design, wat haar ook de voornaamste persoon achter Arlequin Creations maakt.
Na al deze jaren is zij nog steeds de voornaamste persoon die de interviews en live foto's die je op Arlequin ziet verzorgt, maar daarnaast doet ze ook een flink deel van de reviews en het werk achter de schermen.
Ze spreekt Nederlands en Engels op hoog niveau, maar begrijpt ook Japans en Duits.