We hebben een vandaag een leuke verrassing voor je, eentje waar we al een behoorlijke tijd aan bezig zijn. Wellicht heb je al eens van 竜神 (RYUJIN) gehoord, maar mocht dit niet zo zijn, dan even heel snel een opfrisser:
竜神 (RYUJIN) is de nieuwste muzikale incarnatie van 篠本竜司 (Shinomoto Ryuji), wie je wellicht beter kent onder de naam Ryoji. De groep startte aanvankelijk als Suicide Heaven in 2009, maakte sinds 2011 flinke naam voor zichzelf in de internationale metal scene met hun Japanse Samurai Metal-concept onder de naam GYZE, tot de naam in 2023 uiteindelijk gewijzigd werd naar 竜神 (RYUJIN).
De band’s lineup bestaat op het moment uit 篠本竜司 (Shinomoto Ryuji) als zanger en gitarist, zijn broer Shuji als drummer, Aruta Watanabe als bassist en 般若 (Hannya, deze keer als SHINKAI) als tweede gitarist. (Voorheen was er een andere incarnatie van 般若 (Hannya) die de positive van drummer vervulde omdat Shuji vanwege gezondheidsredenen de band moest verlaten tijdens de opnames van het “Asian Chaos” album van GYZE.)
Op het moment van schrijven is de band druk bezig met de promotie van hun self-titled album, welke op 12 januari uitgebracht is via Napalm Records. Natuurlijk wilden wij daar ook over praten, maar om heel eerlijk te zijn werd het zo’n lang gesprek dat we besloten hebben om dit interview in tweeën te splitsen.
Vandaag presenteren we jullie dus het eerste deel van ons interview met 竜司 (Ryuji) – deze naam gaan we het hele interview gebruiken, aangezien hij zich zo aan ons voorstelde -, waarin we praten over zijn geschiedenis als muzikant, en hoe de naam van z’n band dan wel gewijzigd is, maar het concept technisch gesproken niet. En natuurlijk zijn internationale ambities als Japanse metal muzikant.
Dit betekent dat we het in dit deel niet over het nieuwe album 竜神 (RYUJIN) gaan hebben, maar geen zorgen. Deel twee is onderweg!
Omdat dit al een behoorlijk gesprek is ga ik jullie niet langer ophouden. Let’s go!
“Je draagt een draak met je mee.”
Voordat ik aan mijn vragenlijst voor vandaag begin, kun je je eerst even voorstellen aan de lezers? Ik weet vrijwel zeker da teen groot gedeelte al heel goed weet wie je bent, maar voor degenen die dat nog niet weten…
竜司 (Ryuji): Leuk om je te ontmoeten. Ik ben 篠本竜司 (Shinomoto Ryuji), de frontman en composer van 竜神 (RYUJIN). Het team noemt me Ryo. Ik speel voornamelijk de gitaar en doe de zang, maar in de studio speel ik ook de 三味線 (shamisen), 二胡 (erhu), 龍笛 (ryuteki), en doe ik allle andere orchestratie.
Dat maaakt je dus de drijfveer achter 竜神 (RYUJIN), alleen al door alle instrumenten die je zelf bespeelt voor je nummers. Maar kun je me wat meer over 竜神 (RYUJIN) vertellen?
竜司 (Ryuji): Het begon allemaal met een solo album dat ik uitbracht toen ik 18 of 19 jaar oud was. Vanaf dat moment begon Suicide Heaven omdat ik growl vocalen aan deze nummers toevoegde. Twee jaar later veranderde dat project z’n naam in GYZE, en nu is het 竜神 (RYUJIN).
Het is moeilijk te zeggen wat 竜神 (RYUJIN) in z’n geheel is, want de boodschap verandert per nummer. Ik wil muziek maken die mensen laat weten dat het Japans is. Aangezien we al zo ver geëvolueerd zijn weet alleen god wat er in de toekomst zal gebeuren!
De huidige naam van je band is geschreven met de versimpelde versie van de Kanji voor “ryu” (竜). Ik heb het gevoel dat ik de niet-versimpelde versie (龍) vaker zie, dus ik ben heel benieuwd waarom je voor deze versie gekozen hebt?
竜司 (Ryuji): Mijn echte naam wordt ook geschreven met de versimpelde Kanji van “ryu”. Zoals ik al zei, vanaf het begin is het mijn solo werk geweest, en zelfs nu schrijf ik vaak alle delen van de nummers in m’n eentje. We hebben voor de naam 竜神 (RYUJIN) gekozen omdat we dachten dat het bij onze Japanse metal-sound paste, en daarnaast is het een karakter dat met ons geleefd heeft. Het was ook een suggestive van Matt (Heafy, Trivium/IBARAKI).
Hoe vreemd het ook moge klinken, mensen die meer aan de spirituele kant leven vertelden me: “Je draagt een draak met je mee.” Daarnaast lijkt het nummer “8” ook verbonden te zijn met draken hier in het Oosten, en ik ben op 8 november geboren.
Ik dacht dat dit mijn lot was, en ben een drakengod geworden.*
* De naam 竜神 (RYUJIN) wordt geschreven met de kanji voor “draak” en “god”, waardoor de betekenis zowel in het Japans als Nederlands “drakengod” wordt.
Je hebt “Suicide Heaven” en “GYZE” net al genoemd, dus ik wil daar even op terugkomen. “GYZE” is een behoorlijke tijd actief geweest, maar waarom heb je gekozen om de naam te veranderen in竜神 (RYUJIN)? Ik weet dat er wat problemen waren met de uitspraak van “GYZE”, maar dat kan toch niet de enige reden zijn?
竜司 (Ryuji): Zoals je zegt, de uitspraak zit me al heel lang dwars.* Ik ben ook een tijdje niet actief geweest sinds het coronavirus om zich heen greep, dus ik dacht dat het een goed moment was om te vernieuwen. Matthew dacht ook dat het een goed idee was om de naam te veranderen.
Ongeacht wat de naam is, voor mij is het geen groot probleem omdat ik alle muziek zelf schrijf. Desondanks, GYZE bouwt al 10 jaar aan z’n carrière. Hier ben ik echt trots op, dus daarom heb ik de G al seen eerbetoon erin verwerkt.
* Door de jaren heen is GYZE (uitgesproken als GII-ZE) vaak verkeerd uitgesproken, zoals bijvoorbeeld “GUYS”, of andere variaties die ik aan je verbeelding over zal laten. Als iemand wiens echte naam ook de niet-standaard variant hier in Nederland is kan ik me heel goed voorstellen hoe vervelend het is om constant bij de verkeerde naam genoemd te worden. Het maakt niet uit hoe vaak je zegt “nee, niet die, de andere uitspraak”…
Je vertelde me al dat het erg moeilijk is om de boodschap van 竜神 (RYUJIN) in z’n geheel uit te leggen, aangezien deze per nummer verandert. Daarnaast heb je ook al jarenlang muziek gemaakt, en vind je toch nog nieuwe inspiratie. Maar waar haal je deze inspiratie vandaan?
竜司 (Ryuji): Ik vind vaak inspiratie in de natuurlijk. Daar is de wereld vredig. Dat is ook precies het wereldbeeld wat 竜神 (RYUJIN) ons gebracht heeft. Mijn voorgaande werken bevatten verhalen over de Tweede Wereldoorlog en vele andere variaties, aangezien ik ook geïnteresseerd ben in geschiedenis en dit vaak bestudeer.
Soms bestuur ik ook het Japanse geloof, en verwerk ik deze ook in m’n werk. Hetzelfde geldt voor 北海道 (Hokkaido, aangezien het een beetje ingewikkeld is en pas deel uitmaakt van Japan sinds ongeveer 150 jaar geleden. Wij Japanners zijn net aliens hier in 北海道 (Hokkaido), waar de アイヌ (Ainu) mensen wonen. Dus ik heb veel respect voor ze.
“Toen ik iets mooiers nastreefde, had metal alles wat ik zocht.”
Een ander belangrijk deel, wat het ook “erg Japans” maakt om het zo maar te zeggen, is het gebruik van traditionele instrumenten in je composities. Deze instrumenten geven een unieke sound aan je muziek wat modern instrumenten gewoonweg niet kunnen, maar ik weet zeker dat niet iedereen zomaar weet wat voor instrumenten dit zijn. Kun je ons hier wat meer over vertellen?
竜司 (Ryuji): De 三味線 (shamisen) is een instrument dat lijkt op een gitaar met dri snaren. Het is een essentieel instrument voor Japanse folk nummers, en het is perfect voor percussie en energieke scénes. Ik denk dat ik de eerste wat die metal en 三味線 (shamisen) combineerde.
De 二胡 (erhu) is een Chinees viool-achtig instrument met twee snaren, welke bespeeld wordt met een strijkstok. Dit is een van mijn persoonlijke favorieten qua instrumenten, met een vrouwelijke zachtheid die vergelijkbaar is met de menselijke stem.
De 龍笛 (ryuteki, Wikipedia heeft hier geen Nederlandse pagina voor) is een instrument dat gebruikt wordt in “雅楽” (gagaku), een oude vorm van Japanse muziek en dans. Het wordt daarin gebruikt in combinatie met de 篳篥 (hichirikii, ook hier geen Nederlandse pagina) en 笙 (sho) instrumenten. Als je deze vergelijkt met westerse instrumenten dan is de 龍笛 (ryuteki) een fluit, 篳篥 (hichiriki) een hobo en de 笙 (sho) een mini pijporgel. Er is een typisch 雅楽 (gagku) nummer genaamd “越天楽” (Etenraku). Ik zou graag willen dat je hier een keer naar luistert.
太鼓 (taiko) zijn houten vloer tomtoms! Op de basisschool heb ik hier nog optredens mee gedaan.
Ik weet vrij zeker dat je mijn gedachten niet kan lezen, maar mijn volgende vraag gaat over je muziekale achtergrond! Ik begrijp dat je aanvankelijk een klassieke achtergrond hebt, van de tijd voordat je metal begon te spelen. Met de info dat je op de basisschool al optredens deed rolt hier wel heel mooi in…
竜司 (Ryuji): Ik vond KISS erg leuk toen ik klassiek gitaar speelde. Maar voordat ik ook maar een instrument aanraakte voelde ik me al aangetrokken tot de gitaar, als kind imiteerde ik zelfs dat ik er een bespeelde. Ik kreeg kippenvel als ik naar mooie muziek luisterde, en ik speelde punk in mijn studententijd, maar toen ik iets mooiers nastreefde, had metal alles wat ik zocht. Natuurlijk zijn er varianten die zwaarder en minder melodisch zijn, maar mijn smaak is altijd melodisch geweest. En als een gitarist is het een belonende ervaring! “Ik wil beter spelen dan alle anderen!”, dat is wat ik dacht! (lacht)
Samengevat, de muziek die me ontroerde voordat ik zelf begon met spelen is nog steeds de muziek die ik zelf het meest waardeer, en ik denk dat dit de bron van 竜神 (RYUJIN) is. Het was een heel klassieke film score die gebruikmaakte van enorm Japanse toonladders.
Je hebt al gezegd dat je de drijfveer en de enige componist voor de band bent, maar ik wil toch naar de anderen vragen. Je jongere broer Shuji is tenslotte de drummer, en dan is er nog bassist Aruta. Hebben zij enige invloed op je werk?
竜司 (Ryuji): Er zit maar een jaar verschil tussen mijn broer Shuji en mij, en we zijn altijd samen geweest. Daarom was het logisch dat we samen een band zouden beginnen. Hij heeft een goed gevoel voor muziek en his ook zeer getalenteerd. We hoeven geen nutteloze discussies te voeren omdat de dingen die ons ontroeren in muziek heel dicht bij elkaar liggen. Soms componeer ik muziek met de verzoeken die ze maken! Als ze denken dat er iets niet klopt, dan laten ze me dat weten. Hun meningen verbeteren de arrangement van een nummer soms enorm!
En dan is er nog een person die ik niet genoemd heb. Hij mag dan wel geen volwaardig lid zijn, maar hij verschijnt wel in de officiële foto’s en muziekvideo’s. Hij speelt zelfs een grote rol in de muziekvideo voor “下克上” (Gekokujo). Vertel me wat meer over 般若 (Hannya), want dit is ook niet de eerste keer dat hij verschijnt als support member…
竜司 (Ryuji): Omdat Shuji de band om gezondheidsredenen moest verlaten tijdens het vorige album hebben we een positie genaamd般若 (Hannya) gecreeërd om hem te vervangen. Als we een nieuw lid aan de lineup toevoegen is het moeilijk voor Shuji om terug te komen, toch? Daarom hebben we in plaats daarvan een fictief karakter gecreeërd.
Deze keer is de vorige gitarist vertrokken, dus verscheen 般若 (Hannya) weer, deze keer als gitarist.
“Naar mijn mening is Europa de geboorteplaats van klassieke muziek.”
Je zei eerder al dat je muziek wilt maken die mensen laat weten dat het Japans is, maar je richt je ook op een zeer internationale fanbase. Door de jaren heen heb je meerdere in het buitenland getourd, maar je werkt ook al jaren met niet-Japanse agencies en engineers. Vertel me meer!
竜司 (Ryuji): Het volgende album zal voor het eerst door een Amerikaan geschreven worden. Zijn naam is Mark Laws! Het geluid is anders dan in Europa, maar ze hebben het geweldig gedaan.
De reden waarom ik al zo lang mijn sound in Europa probeer te creeëren is omdat, naar mijn mening, Europa de geboorteplaats van klassieke muziek is. Ik weet zeker dat ze er iets heel precies en moois van maken. Ik heb echter alle nummers van de 2021 en 2022 singles zelf gemixt, zoals “サムライメタル” (Samurai Metal) en “Oriental Symphony”. Dit is omdat er inmiddels zoveel tracks zijn dat het voor anderen moeilijk wordt om in de hand te houden.
Naast het feit dat je je sound in Europa creeërt heb je nu ook getekend bij een Europees label: Napalm Records. Hun hoofdkwartier zit in Duitsland, maar ze hebben contacten in heel Europa, en dat betekent jij nu dus ook. Maar hoe is het voor jou, als Japanse artiest, om bij een Europees label te zitten? Aangezien het hier heel anders werkt dan daar, dat hoef ik jou niet te vertellen!
竜司 (Ryuji): Ik wil niet dat er hier misverstanden over ontstaan, maar ik heb geen hoge verwachtingen meer voor Japanse bedrijven. Toen de wereld over begon te stappen naar digitaal was Japan het enige land dat niets anders wilde zien dan de verkoop van fysieke CD’s, en alleen promotie deed in het Japans. Ze gebruiken wel wereldwijde services zoals Spotify en YouTube, maar ook dat alleen in het Japans.
Napalm Records is al geruime tijd mijn favoriete label, hun lineup is altijd cool en ze zijn een onmisbare aanwezigheid in de globale metal muziek. Daarom zijn we er heel erg trots op dat we de eerste Japanse Samurai Metal band zijn die een contract bij Napalm Records getekend heeft. En aangezien het een Europees bedrijf is, dacht ik dat ik over 200 of 300 jaar nog steeds zal zijn, zelfs als het bedrijf verandert. Net zoals klassieke muziek. In andere woorden, het is een land dat muziek waardeert, dus ik weet zeker dat ze het in de toekomst ook zullen koesteren.
Ik denk dat het feit dat Samurai Metal in Napalm’s geschiedenis bestaan heeft, niet alleen nu, maar ook wanneer we er zelf niet meer zijn, dat echt een big deal is.
Zoals ik al zei, je hebt al heel wat shows in heel wat landen over de gehele wereld gespeeld,. Maar wat is volgens jouhet verschil tussen een show in Japan, en een show in een ander land? Heb je een voorkeur voor de een of de ander?
竜司 (Ryuji): Ik heb vaak gedacht dat we actief willen zijn zoals andere bands in de wereld! Japan zondert Japan teveel af van andere landen, en het overdrijft optredens in het buitenland alsof ze iets speciaals zijn. Natuurlijk is het belangrijk, en het is belangrijk ongeacht welk land je in speelt. Maar het is moeilijk om iets over de optredens zelf te zeggen, aangezien de reactie van het publiek per land verschilt. Zelfs in Europa. Ik wil gewoon iedere keer mijn best doen! Dat is wat ik denk, en het is belangrijk om nooit half werk te leveren.
Ik geniet echt enorm van dit gesprek, aangezien je zo open bent over je muziek en je band zelf. Ik heb het idee dat zelfs fans die je al jaren volgen hier wat nieuws hebben geleerd. Ik wil het natuurlijk ook over je nieuwe self-titled album 竜神 (RYUJIN) gaan hebben, maar ik heb het idee dat we dat onderwerp even voor deel twee moeten gaan bewaren…
Dus laten we deel een even met een laatste vraag afsluiten: je mixt Japans en Engels in je muziek met zowel de instrumenten als de woorden, wat erg leuk is voor ons in Europa omdat we dit niet vaak zien, maar hoe zit het met Japan? Genieten zij ook van de folklore en Japanse invloed, of juist helemaal niet?
竜司 (Ryuji): De cultuur van het Oosten in het verleden is totaal anders dan de cultuur van het Westen, dus de visuele aspecten zijn ook heel verschillend. Ik heb het idee dat Japanners Japanse dingen niet echt cool vinden. Zeker in de metal cultuur is het naar mijn idee goed om een Westerse stijl te hebben… Aangezien we geboren zijn in een land waar we de minderheid zijn in de metal industrie, we willen onze originaliteit blijven overbrengen!
Ik zei het al in de introductie, maar dit interview is in twee delen gesplitst. Helaas betekent dat nu dat we aangekomen zijn bij het einde van deel een, maar geen zorgen! Deel twee staat al in de startblokken en zal volgende week live gaan: op vrijdag 1 maart om 13:00 Nederlandse tijd (07:00 Amerikaanse tijd en 21:00 Japanse tijd)!
In deel twee gaan we verder met ons gesprek, en gaan we het hebben over het self-titled album 竜神 (RYUJIN), evenals 竜司 (Ryuji)’s plannen voor de toekomst, en meer. Tot volgende week!
Volg 竜神 (RYUJIN)
 (RYUJIN)          |
 (Ryuji) |  |  |  |
雪 (Yuki) is de eigenaar en voornaamste drijfveer achter Arlequin.
Zij startte het project oorspronkelijk in 2009 als fotograaf onder de naam Arlequin Photography, maar kreeg steeds meer interesse in journalistiek en vertalingen. Door deze interesses zijn interviews en reviews aan het project toegevoegd, totdat het in 2021 uiteindelijk tegen de muren rondom de term "fotograaf" aan botste en Arlequin Magazine aan de mix toegevoegd werd.
雪 (Yuki) is een Nederlandse met een diploma voor grafisch design, wat haar ook de voornaamste persoon achter Arlequin Creations maakt.
Na al deze jaren is zij nog steeds de voornaamste persoon die de interviews en live foto's die je op Arlequin ziet verzorgt, maar daarnaast doet ze ook een flink deel van de reviews en het werk achter de schermen.
Ze spreekt Nederlands en Engels op hoog niveau, maar begrijpt ook Japans en Duits.