DEVILOOF kondigde de release van hun nieuwe EP “DAMNED” vorig jaar al aan, maar deze keer was het niet “zomaar” een nieuwe release, “DAMNED” zou ook het major debuut voor de groep via Tokuma Japan Communications zijn.
De originele release datum stond gepland voor 1 maart, maar werd naar 19 april verschoven door aanhoudende keel- en stemproblemen van zanger 佳祐 (Keisuke). Dit hield de groep echter niet tegen om op 10 februari een kleine preview van wat ze voor ons in petto hadden te geven in de vorm van de muziekvideo voor “Damn”. Hiermee maakten ze wel hun eerste zet, maar lieten ze niet meteen hun hele hand (qua kaarten) zien.
De EP heeft twee verschillende versies, namelijk een “first edition” welke naar de CD ook een DVD bevat met documentaire beelden van hun tour in 2022 en de muziekvideo’s en off-shots voor “Damn” en “False Self”. De “regular” editie bevat slechts de CD met de 5 nummers van de EP.
Daarnaast was er de mogelijkheid om een derde “speciale” versie van de release in handen te krijgen, die naast de first edition ook nog een longsleeve T-shirt bevatte. Deze versie was alleen beschikbaar als pre-order via de website van Tokuma Japan Communications, en was een zogenaamde “made-to-order”, dus het is nu niet meer mogelijk om deze editie in handen te krijgen. (Nou ja, tweedehands wel natuurlijk.)
Voor dit review beperken we ons echter tot de regular edition van de release (inclusief de twee muziekvideo’s), aangezien wij van mening zijn dat deze versie het meest interessante materiaal heeft om over te praten zonder te ver van het onderwerp af te wijken.
Maar voordat we beginnen, willen we jullie een vraag voorleggen: “Is er nog hoop voor de VERDOEMDEN?”
“Als je lang genoeg in een afgrond tuurt, zal de afgrond naar je terug turen”
De EP begint met “Damn”, waarvan de muziekvideo al op 10 februari dit jaar prijsgegeven werd op YouTube als voorproefje voor de release. “Damn” is zowel geschreven als gecomponeerd door 佳祐 (Keisuke), en het “verhaal” voor de muziekvideo komt ook van zijn hand. Dit geeft het nummer een bekende stijl en vibe die we gewend zijn om van DEVILOOF te horen, en daarnaast zijn de lyrics ook nog eens volledig in het Engels – iets wat de boodschap van kuddegedrag, het volgen van je eigen instincten en controle over je eigen acties nemen in deze koude wereld iets gemakkelijker laat doorschemeren voor niet-Japans sprekende luisteraars.
Het podium voor de muziekvideo is simple en grunge-achtig door de band die hun nummer opvoert in zowel een “kooi” gemaakt van hekwerken en een open ruimte waar sterke ijzeren draden tussen de leden door gespannen zijn. De duistere thema’s van corruptie en de wereld die hier z’n ogen voor sluit is echter een rode draad in deze EP, en de muziekvideo voor “Damn” zet hier nog even een extra streep onder om dit te accentueren.
“The Blackened Sun” is geschreven en gecomponeerd door 太輝 (Daiki), e nook hier worden de lyrics in het Engels gezongen. Net zoals voorganger “Damn” is “The Blackened Sun” een bekende DEVILOOF-stijl die we al jaren zien, maar dit geldt niet voor de vocalen zelf. Als je ons niet had verteld dat di teen DEVILOOF-nummer was dan zouden we gezegd hebben dat het verdacht veel als DEVILOOF klonk, op de zang na. Of deze keuze gemaakt is vanwege de keelproblemen van 佳祐 (Keisuke) is iets waar we alleen maar naar kunnen raden, maar wij hebben niet het idee dat het iets positiefs toevoegt aan de compositie.
“Individualiteit”, “een eigen mening hebben” en “kuddegedrag” voeren ook hier de boventoon met lyrics als “hun eigen kennis ontnomen, mensen vergeten hoe ze goed van kwaad moeten onderscheiden” en “stop met anderen meesleuren in je eigen verdraaide waarheden”, welke beiden uit hetzelfde couplet komen trouwens, zijn deze wel duidelijke referenties naar wat we tegenwoordig dagelijks op het nieuws terugzien.
Als derde op rij is “Afterlife” ook volledig in het Engels, maar deze keer is het een samenwerking tussen 太輝 (Daiki) en Ray. De thema’s “corruptie” en “straf” nemen het voortouw in dit nummer, maar het “kuddegedrag” staat nog steeds op de achtergrond. De lyrics worden op een simpelere manier gepresenteerd dan in “Damn” of “The Blackened Sun”, maar de boodschap is alsnog erg duidelijk: de wereld om ons heen brandt nog steeds, en de straf die we krijgen voor onze daden is niet altijd de juiste.
Het een na laatste nummer op het album is gereserveerd voor “Terpsichore”, welke aanbankelijk klinkt alsof deze zang gehad zou moeten hebben. Zijn deze geschrapt omdat ze qua tijd in de problemen kwamen, misschien? Nou, “Terpsichore” is eigenlijk een van de negen muses in het Griekse geloof. Om precies te zijn degene voor lyrische poëzie en dansen. In sommige versies is ze ook de muse voor het bespelen van de fluit, en al deze elementen zijn nou niet precies degenen die je zou associëren met DEVILOOF en hun werken, of wel? Als je goed luistert lijkt het alsof de gitaren van Ray en 愛朔 (Aisaku) fluiten na proberen te bootsen, ondanks dat beide instrumenten een totaal verschillend geluid hebben.
Past het op het album? Om heel eerlijk te zijn, nee. Is het een leuke manier om het album een beetje op te breken ondanks het gevoel dat deze track zang zou moeten hebben? Wij zeggen ja, maar we hadden het liever in een andere context gezien dan als een deel van “DAMNED”.
“False Self” is de hekkensluiter van de EP, en ook het enige nummer dat gebruik maakt van zowel Japanse als Engelse lyrics. Ook dit nummer is volledig van 佳祐 (Keisuke), maar maakt gebruik van twee stemmen – de andere stem komt hier van gitarist Ray.
Het laatste nummer is ook het nummer da teen poging doet naar de lyrische poëzie die ietwat gesuggereerd werd in de vorige track, aangezien Japans nog steeds de voertaal is van de leden en ze zich daarom beter en creatiever kunnen uitdrukken. Maar we hebben het hier wel over DEVILOOF en niet zoiets als Versailles – om maar even een project te noemen die veel meer gebruik maakt van lyrische poëzie.
De tweede muziekvideo is – zoals je waarschijnlijk al geraden had – gereserveerd voor dit nummer, en ondanks dat het op het eerste gezicht uit ziet als een “Dusky-Vision” 2.0, is dit waar het even verkeerd gaat. De thema’s voor beide nummers zijn namelijk totaal verschillend: “Dusky-Vision” heeft een combinatie van wanhopige en hoopvolle lyrics, waar “False Self” perfect inhaakt op de thema’s van “Damn”, “The Blackened Sun” en “Afterlife” met z’n gevoel van individualiteit en het losbreken van het kuddegedrag. Visueel gesproken is het een behoorlijk milde versie van DEVILOOF’s looks, en bijna het tegenovergestelde van “Damn”. (Ja, net zoals “Dusky-Vision”, dus de overeenkomt zit in in het visuele gedeelte, niet in de lyrics!)
Conclusie
Voordat we aan het review begonnen stelden we de vraag: “Is er nog hoop voor de VERDOEMDEN?”, en we kunnen nu die vraag met een overtuigende “JA!” beantwoorden.
Op het eerste gezicht lijkt “DAMNED” geen “goede” DEVILOOF-release te zijn zoals “Devil’s Proof” of “鬼” (Oni) of zelfs “DYSTOPIA” ervoor, maar er gaat meer om in “DAMNED” dan je zou denken.
De boodschap is voornamelijk terug te vinden in de lyrics, welke niet altijd op de meest efficiënte manier gepresenteerd worden (voornamelijk in “The Blackened Sun”, waarin het bijna klinkt alsof het niet 佳祐 (Keisuke) is die zingt), en het feit dat ze “Terpsichore” op deze release erbij geschoven hebben is nogal vreemd – mede door het feit dat dit nummer klinkt alsof het zang zou moeten hebben en de definitie van de titel zelf – zijn voor de meeste luisteraars waarschijnlijk het “break”-punt voor dit album. Heeft 佳祐 (Keisuke)’s accent als hij in het Engels zingt hier mee te maken? Dat weten wij ook niet zeker.
Als je al naar “DAMNED” geluisterd hebt en het aan de kant geschoven hebt met de mening dat het een totale misser voor DEVILOOF al shun major debuut: dan willen we je graag aanmoedigen om het na het lezen van ons review nog een kans te geven.
Want zoals we al zeiden, er zijn een hoop elementen die je waarschijnlijk gemist hebt, en als groep is DEVILOOF altijd aan het groeien en evolueren qua releases. Is “DAMNED” de juiste richting voor hen? Wij zijn geneigd om daar “nee” op te antwoorden, maar dat komt vooral door de zang van dit album. Was tijd de oorzaak van deze “problemen”? We hebben hier geen antwoord op, maar we hopen wel dat we je hebben kunnen motiveren om de EP tenminste nog een keer te beluisteren om te zien of je iets nieuws hoort!
Volg DEVILOOF
         |
 (Keisuke) |  |  (Aisaku) |  (Daiki) |  (Kanta) |
Release informatie
 | 01. Damn 02. The Blackened Sun 03. Afterlife 04. Terpsichore 05. False Self DVD: 01. DYSTOPIA RETURNS OFF SHOT MOVIE 02. Damn (MV) 03. Damn (Making video) 04. False Self (MV) 05. False Self (Making video) |
 | 01. Damn 02. The Blackened Sun 03. Afterlife 04. Terpsichore 05. False Self |
雪 (Yuki) is de eigenaar en voornaamste drijfveer achter Arlequin.
Zij startte het project oorspronkelijk in 2009 als fotograaf onder de naam Arlequin Photography, maar kreeg steeds meer interesse in journalistiek en vertalingen. Door deze interesses zijn interviews en reviews aan het project toegevoegd, totdat het in 2021 uiteindelijk tegen de muren rondom de term "fotograaf" aan botste en Arlequin Magazine aan de mix toegevoegd werd.
雪 (Yuki) is een Nederlandse met een diploma voor grafisch design, wat haar ook de voornaamste persoon achter Arlequin Creations maakt.
Na al deze jaren is zij nog steeds de voornaamste persoon die de interviews en live foto's die je op Arlequin ziet verzorgt, maar daarnaast doet ze ook een flink deel van de reviews en het werk achter de schermen.
Ze spreekt Nederlands en Engels op hoog niveau, maar begrijpt ook Japans en Duits.