Ryo Fujimura // Creatief en vindingrijk voor de opnames van de eerste EP van The Betrayed

Wellicht heb je de aankondiging dat de allereerste EP van “The Betrayed” nu verkrijgbaar is via Bandcamp al voorbij zien komen, maar deze informatie voelde een beetje stijfjes. Zeker vanwege de situatie waar we ons nu wereldwijd in bevinden. We zin allemaal genoodzaakt om thuis te blijven en voorzichtig te zijn, maar om deze tijd nou een EP op te gaan nemen… Ik vroeg me echt af hoe dit in z’n werk ging, dus daarom heb ik Ryo Fujimura, de drijvende kracht achter The Betrayed, gevraagd of we hierover konden praten. Hoe was het voor hem, Syu, HIROA, Pippi en gastvocalist MAYA om een EP in deze vreemde tijd te maken? En wat is zijn mening over de “online cultuur” die ontstaan is?

Aangezien dit interview absoluut niet gepland was en eigenlijk erg impromptu geregeld werd heb ik Ryo niet gevraagd om zich voor te stellen zoals ik normaal doe in de eerste vraag van een interview. Ik heb in de aankondinging voor de EP kort uitgelegd wie hij is (deze kun je hier lezen), dus daarom doe ik het hier deze keer niet.

Dus, genoeg intro, laten we beginnen!

 

Let’s start!

De EP is opgenomen terwijl het land in een staat van semi-lockdown verkeerde, dus ik weet vrijwel zeker dat er een hoop regels en restricties waren waar jullie omheen moesten wereken. Welke problemen kwamen jullie tegen tijdens de opnames van deze EP?

De cover art voor “Crying with One Eye”, de eerste EP van The Betrayed.
Ryo: Het grootste probleem was dat we in de lente en tenminste de helft van de zomer geen gebruik konden maken van de opnamestudio. Het was een erg lastige situatie voor de band, aangezien de overheid ook geen steun aan muzikanten zoals wij biedt. Toen de pandemie begon waren er ook geen duidelijke regels of richtlijnen. Ze vroegen enkel “support om de infectie tegen te gaan”, zonder enige steun. We waren allemaal erg in de war, en iedereen had er zijn eigen ideeën en mening over. We zijn een band en ik ben de leider, maar ik dwing mijn leden nergens toe. Dus we hebben besloten om voor dat moment de rol van “brave burgers” te spelen en hielden ons koest om mee te gaan in het plan van de overheid.

Vergeleken met een normale opname sessie was dit dus compleet anders! Maar hoe was het precies anders? Hoe gingen jullie om met het probleem van “social distancing”?
Ryo: Nou, het is niet gemakkelijk en zeker niet fijn. Maar ik heb er toch aardig van genoten. Ik denk dat het moeilijkste was dat we moesten spelen zonder directe communicatie. Normaal gesproken komen we allemaal samen en denken we over de woorden, beats en of wat we willen spelen terug te horen zal zijn in het uiteindelijke resultaat. Ik noem deze fase “optimaliseren”. Maar deze keer konden we dat niet samen doen, dus moesten we op een andere manier optimaliseren.

Samen iets opnemen is zeker gemakkelijker als jullie allemaal in dezelfde ruimte aanwezig kunnen zijn. Zo kun je in real time feedback geven en krijgen, maar aangezien dat nu niet mogelijk was, hoe hebben jullie dit opgelost?
Ryo: In ons geval zou het vier mannen die tegelijkertijd hun eigen instrument bespelen in dezelfde ruimte zijn. Voor mij voelt het alsof het zo hoort, maar het was deze keer niet mogelijk. Dit keer was het alleen Syu (drums) en ikzelf samen in de studio voor de opnames van de drums. Daarna heb ik de bestanden naar HIROA (gitaar) en Pippi (basgitaar) gestuurd zodat zij de gitaar en bas-gedeeltes vanuit hun eigen huis konden opnemen en daarna hun bestanden naar mij terug konden sturen. Toen ik deze bestanden had kon ik mijn gitaar, vocalen, keyboard en andere geluiden vanuit mijn kamer toevoegen alvoor ik over kon gaan naar mixing & mastering.
Normaal gesproken werk ik graag met een respectabele mixing engineer en een ervaren mastering engineer, maar deze keer moest ik dit allemaal zelf doen. Een aantal van de goede studio’s waar ik graag mee werk waren niet open, en sommigen hebben hun deuren zelfs voorgoed moeten sluiten.

De EP bevat in totaal 6 tracks, waarvan 3 nieuwe nummers en 3 instrumentale versies van deze nummers. Heb je al nummers opgenomen die niet op deze EP zijn gekomen?
Ryo: Eerlijk gezegd, ja. Dat hebben we inderdaad. We hebben momenteel de drums voor in totaal 7 nummers op weten te nemen. “Crying with One Eye” heeft drie van deze nummers, dus we hebben nog 4 nummers over die we nog niet uitgebracht hebben. Hier zijn we nog aan bezig. Ze worden waarschijnlijk als een tweede EP in december of januari 2021 uitgebracht.

 

Online entertainment

Vanwege COVID-19 gaat alles anders dit jaar. Er waren geen echte shows, waardoor een hoop artiesten besloten hebben om naar een ander podium zoals YouTube of TwitCasting te gaan. Grotere artiesten overschaduwen de kleinere alsnog met gemak, maar hoe zit het met jou? Is het moeilijk om online gezien te worden nu je niets in person kan doen?
Ryo: Ik weeet het eigenlijk niet. Ik kan je met zekerheid zeggen dat ik geen YouTuber of radio DJ of zo kan zijn. Maar als ik ooit een bewijs krijg dat ik mensen mag helpen met hun mentale problemen dan start ik waarschijnlijk wel een kanaal.
Desondanks, het is erg moeilijk om opgemerkt te worden in de zee die het wereldwijde web is. Als een grotere artiest een livestream doet op hetzelfde moment als jij, welke zou je dan bekijken? Ik denk dat ik mijn optreden af zou breken om naar de stream van de grotere artiest te gaan kijken lol.

Sommige artiesten doen livestreams vanuit hun luie stoel, maar anderen zijn erin geslaagd om een plekje in een live venue te krijgen waar ze een show konden streamen zonder een fysiek publiek te hebben. Dus ik begrijp dat er opties zijn, je bent niet gelimiteerd tot je eigen bank ofzo…
Ryo: Ik had wat vragen voor livehouses tegenwoordig voordat de pandemie begon, maar momenteel zijn een hoop locaties gesloten of proberen ze inderdaad hun service aan te bieden waar het maar mogelijk is. Het is niet mijn manier van werken, maar ik kan er vanuit mijn standpunt ook niet echt voordelen in vinden.
Desondanks hebben we twee akoestische live optredens gedaan vanuit de studio. We hebben de audio hiervan naar onze Bandcamp pagina geüpload, en voor een kleine vergoeding kun je er je eigen kopie van krijgen. Ik denk dat de geluidskwaliteit hier ook beter is dan de typische locale venues, en we hebben geen restricties voor hoe lang of hoe vaak je de nummers kan beluisteren of de video’s kan bekijken. Ik snap niet waarom venues en artiesten een tijdslimiet op hun werk zetten, dat het bijvoorbeeld maar een week beschikbaar is of maar voor een korte tijd. Als je een Blu-ray of DVD koopt zit er geen houdbaarheidsdatum aan vast. Je kan het zo vaak bekijken als je wil. Je kan mijn werk downloaden en bekijken zo vaak je maar wilt. Ik vind dit normaal, en een eerlijke ruil met je klanten of publiek.

Je hebt gezegd dat je geen YouTuber wil zijn, maar we zitten nog steeds thuis en we kunnen niet naar shows gaan zoals we gewend zijn. We zitten voornamelijk vast aan online optredens en streams. Ben je van plan om toch iets online te gaan doen voor fans en mensen wiens interesse wellicht door dit interview gewekt is?
Ryo: Nou ja, ik zou graag ons optreden vanuit de studio uit willen zenden. Maar de situatie is momenteel kritiek. Ik wil graag dat we ons eigen ding kunnen doen, maar ik wil geen deeluitmaken van de groep die aan het uitdagen is. Zelfs als het per ongeluk is. We zijn een band met vier leden, als we samenkomen in een ruimte voor een optreden en luide muziek gaan spelen zonder maskers op en daarnaast ook nog eens gaan schreeuwen dan zullen mensen denken: “waarom kunnen wij geen feestje houden met onze eigen vrienden? Zij doen het ook.”.
Ik denk dat het momenteel het beste is om zoveel mogelijk thuis te blijven en niet uit te gaan dagen door dingen voor ons eigen plezier te gaan doen. Dat is gewoon onverantwoord.

Ik heb momenteel geen vragen meer, maar dat wil niet zeggen dat we klaar zijn. Is er nog iets wat je met de lezers wilt delen? Zoals iets waar ik niet naar gevraagd heb, of gewoon een boodschap als afsluiter?
Ryo: Dankjewel dat je dit interview hebt gelezen, en dankjewel voor het luisteren naar “Crying with One Eye”!
Iets anders… Even denken… Ah! Ja! Ik heb een nummer genaamd “March Macabre” gecomponeerd voor het album van HIGHFeeL: “Silent Spring”. HIGHFeeL is het label van een oude vriendin van mij. Ik heb al mijn persoonlijke gevoelens jegens COVID-19 in dit nummer gestopt, en als je hierin geïnteresseerd bent, luister er dan alsjeblieft naar. Alle opbrengsten van deze release gaan naar het goede doel, dus je helpt niet alleen jezelf, maar ook degenen die het het meeste nodig hebben zoals ouderen en degenen die momenteel aan de frontlinie werken tijdens deze pandemie.
Het is een heel andere stijl dan The Betrayed, aangezien dit een van mijn solo werken is. We zitten met z’n allen in deze moeilijke situatie, maar denk alsjeblieft niet alleen aan jezelf en blijf gezond en veilig! Nu is het moment om geduldig te zijn. Niet alleen voor mij, of alleen voor jou, maar voor onze toekomst samen.

 

March Macabre & Silent Spring

De cover art het album “Silent Spring”, bedoeld voor het goede doel, uitgebracht door HIGHFeeL
Zoals Ryo al in z’n laatste boodschap liet weten heeft HIGHFeeL het album “Silent Spring” voor het goede doel uitgebracht via hun Bandcamp pagina en alle grote streaming services. Het album bevat 13 tracks van artiesten Ekotumi, G.L.A.M.S, Galaxy7, GOOD THRU DATE, HITT, Ichion, Kihiro, Rie Fu, Ryo Fujimura, 砂月-SATSUKI-, Sho Kotani, ソメイヨシノ (Somei Yoshino) and Tezya. Alle nummers zijn door de artiesten zelf geselecteerd en zijn een mix van reeds uitgebrachte en gloednieuwe nummers die speciaal voor deze release geschreven zijn.
Alle opbrengsten voor dit album (welke trouwens €12 kost) zullen gedoneerd worden aan lokale goede doelen die zich inzetten voor ouderen en degenen die tijdens deze pandemie aan het front werken.

Als je geen interesse hebt in het volledige album maar alleen in Ryo’s bijdrage dan is dat ook een optie. Je kan March Macabre hier via Bandcamp downloaden.

 

Volg The Betrayed op social media

Ryo Fujimura
🎂 02/24

Syu
🎂 08/05

Top header foto credit: Shin Kobayashi.

雪 (Yuki) is de eigenaar en voornaamste drijfveer achter Arlequin.
Zij startte het project oorspronkelijk in 2009 als fotograaf onder de naam Arlequin Photography, maar kreeg steeds meer interesse in journalistiek en vertalingen. Door deze interesses zijn interviews en reviews aan het project toegevoegd, totdat het in 2021 uiteindelijk tegen de muren rondom de term "fotograaf" aan botste en Arlequin Magazine aan de mix toegevoegd werd.

雪 (Yuki) is een Nederlandse met een diploma voor grafisch design, wat haar ook de voornaamste persoon achter Arlequin Creations maakt.
Na al deze jaren is zij nog steeds de voornaamste persoon die de interviews en live foto's die je op Arlequin ziet verzorgt, maar daarnaast doet ze ook een flink deel van de reviews en het werk achter de schermen.

Ze spreekt Nederlands en Engels op hoog niveau, maar begrijpt ook Japans en Duits.

Geef een reactie