VII ARC // Een theaterale metal band geïnspireerd door Visual Kei

VII ARC is een metalband uit Duitsland met een unieke invloed: ongeveer de hele band zijn ook fan van ヴィジュアル系 (Visual Kei). Deze inspiratie die ze van de Japanse artiesten opdoen passen ze vervolgens in hun eigen werk. Wellicht heb je hun optreden in Amstelveen in 2017 gezien, toenze als een van de support bands van MORRIGAN tijdens hun Europese tour waren, maar zo niet: geen nood. Deze heren zijn zeker van plan om hun buurland vaker te bezoeken om shows te spelen.

Ik heb deze mannen in 2017 wel gezien als een van de twee support acts van MORRIGAN, maar helaas kon ik die avond niet met ze praten en kon ik ze toen ook niet vragen voor een interview. Maar toen ik hoorde dat ze vandaag weer in Nederland zouden zijn kon ik het toch niet laten. Ze mogen dan wel geen Japanse band zijn, maar ze genieten net zoveel van de muziek als jij en ik. Dus uh- waarom niet? Ik heb de heren gevraagd, en ze waren meteen enthousiast.

Alleen even een waarschuwing vantevoren: dit interview moesten we uiteindelijk opsplitsen in twee delen omdat we gewoon niet genoeg tijd hadden. Het was als groep zo gezellig (ik heb lang niet meer zo hard gelachen bij een interview!) dat we uiteindeijk besloten hebben om de vragen die we niet in person konden doen via de computer af te ronden. Dus, nu we dat gehad hebben…

Let’s Start!

Oké mannen, ik kan de lezers natuurlijk vertellen over jullie band, maar ik denk dat het veel leuker is als jullie dat zelf doen, toch? Ik heb natuurlijk de bio op jullie website gelezen, maar vertel me eens over de seven dodelijke zondes?
Bena: (grapt) Maar deze vraag hebben we net in het vorige interview beantwoord! (Dit interview was van Saetori.)
雪 (Yuki): Maar, guys… Daar zat ik niet bij! Ik mocht er niet bij zijn, dus helaas heb ik dit antwoord gemist… (iedereen begint te lachen)
Bena: Het komt erop neer dat we vijf jongens uit Duitsland zijn die samen een band hebben gevormd. Maar, we zijn zeer beïnvloed door Japanse rock en metal muziek in het algemeen. Natuurlijk zijn er ook invloeden uit andere stijlen, bands en landen, maar de hoofdinvloed komt uit Japan. Dit maakt ons geluid heavy, gek en experimenteel, maar we hebben een melancholieke zanger die mooie zang over deze chaos zingt, en daar ook aan toevoegt met z’n brullen. Ik brul ook, trouwens.
Grazel: Ik brul ook!
Bena: Dat is de beknopte beschrijving van onze band.
雪 (Yuki): Melancholiek, ik brul. Ik heb het! (lacht)
Z’ev: Ja, schrijf dat op! (Zoals je kan zien, heb ik dat inderdaad gedaan!) (iedereen lacht)
Bena: Dus, erg heavy, maar aan de andere kant ook erg melancholiek. We doen ons best om dit aan het publiek over te brengen als we op het podium staan. We zijn erg theateraal. Dit is hoe ik onze band zou omschrijven aan iemand die nog nooit van ons gehoord heeft.

Laten we even op dit onderwerp blijven, want er zijn heel veel versies van de zeven zonden. Waarom hebben jullie voor dit thema gekozen? En volgen jullie een specifieke versie ervan zoals bijvoorbeeld “Dante’s Inferno”, of hebben jullie je eigen versie gemaakt?
Grazel: We hebben een nummer genaamd “Gluttony”, en dat was ons eerste nummer met dit thema. We vonden het idee van “zeven” erg leuk, ook omdat het al in de naam van de band zat. We vonden het idee om onze luisteraars echt in onze wereld te trekken erg leuk, en nu hebben we meerdere nummers die in dit thema passen. “Love it or leave it” is een nummer dat erg over de “lust” zonde gaat, en “Ira” wordt vertaald naar woede en boosheid. Dus beide nummers zijn ook verbonden aan het thema. We vinden het belangrijk om he luisteraar een idee van het concept tegeven omdat het vooral hier in Europa zo gemakkelijk te begrijpen is dankzij de invloed van de kerk. Er zijn een hoop geluiden voor die bekende atmosfeer, zoals bijvoorbeeld het kerkorgel dat we gebruiken op “NIL” om de mood, setting en het thema neer te zetten. Dit maakt het erg gemakkelijk om een duistere setting over te brengen.
Z’ev: En ondanks alles is geen van ons gelovig. (iedereen begint te lachen)
Bena: Als je de tekst van “DOXA” gelezen hebt dan weet je dit ook!

Je hebt een ander visueel plaatje gekozen voor ieder album tot nu toe, maar hoe besluit je wat je op het podium wil dragen?
Bena: We zouden iets van 10 outfits nodig hebben om alles perfect over te brengen, maar dat is gewoon onrealistisch dus gaan we voor iets neutraals, een fusie van dingen die we tot nu toe uit hebben gebracht. Maar ik denk dat we wel een ander soort image voor onzelf gemaakt hebben op het podium, omdat we ons anders gedragen met ieder nummer dat we spelen. Als we “Ira” spelen dan zien we er bijvoorbeeld heel erg boos uit. Dus ik denk dat ieder nummer een uniek visueel plaatje heeft tijdens een live show.
Kay: Ik ben degene die alle teksten schrijft, dus voor mij als zanger heeft elk nummer een andere boodschap die ik aan het publiek over moet brengen, iedere keer op een andere manier. Dus ik denk dat het meer is zoals je zelf al zei, we benaderen ieder nummer afzonderlijk. De muziekvideo’s zijn vooral voor de mensen die ons nog niet kennen of geen toegang tot ons werk hebben. Voor deze video’s hebben we de outfits speciaal laten maken, maar voor de live show richten we ons meer op de boodschap van ieder nummer.
Grazel: Met het album “ANTONIA” en “Reflected Upcoming” hebben we het tweede gedeelte van “ANTONIA” gemaakt om een mood neer te zetten. Dit zie je al aan de album cover, het is een duistere plaats met stenen, iets raars op de achtergrond en een vrouw in het midden. Zij moet de atmosfeer van een ongemakkelijk gevoel overbrengen wat weer verbonden is aan de nummers op het album. Met het volgende album willen we hier een twist op maken, maar ook alles combineren.

De invloed van Japan

Het ヴィジュアル系 (Visual Kei) genre uit Japan heeft veel invloed op jullie werk, maar hoe hebben jullie dit unieke genre leren kennen? Iets op tv gezien, online, of heeft een vriend het laten zien misschien?
Fu: Mijn eerste aanraking met ヴィジュアル系 (Visual Kei) was iets van 13 of 14 jaar geleden. Een meisje wat ik leuk vond was helemaal weg van Gackt en Malice Mizer. Ik kende ze helemaal niet dus ik heb ze opgezocht om erachter te komen wat zij er nou zo leuk aan vond. Mijn eerste reactie was eigenlijk “wie zijn deze vreemde vrouwen?”. Ik deed wat onderzoek en luisterde naar hun muziek en werd gewoon van m’n stoel geblazen. Ik ben daarna overgestapt naar hide en X JAPAN, en hun muziek motiveerde mij eigenlijk om m’n eigen muziek te gaan maken.
Bena: Ik zag de video voor 最終列車 (Saishuu Ressha) van MUCC op tv.
Grazel: Toen ik nog op school zat gebruikten we voor Duitse les het magazine “BRAVO”, en daar stond een keer een kort review van de “It Withers and Withers” DVD van DIR EN GREY in een hoekje. Ik werd nieuwsgierig vanwege de tekst “shock rockers uit Japan”, dus ben ik op de oude inbelmodum van school gaan zoeken. Ik moest wel 5 uur wachten tot een video geladen was, maar toen kon ik eindelijk de ongecensureerde versie van “OBSCURE” zien. Ik was iets van 9 of 10 jaar oud of zo, dus ik vond het toen best fucked up, maar ik vertelde het wel aan m’n zus. Zij verzamelde namelijk “BRAVO” magazines. Destijds was D’espairsray ook in een van de edities. Dat poster heb ik nog steeds. (iedereen begint te lachen)
Ze zijn ook nog half naakt enzo..
Bena: Ik wed dat het nu duizenden euro’s waard is!
Grazel: Alles facineerde me heel erg, en ik denk dat het op de MTV Viva chart of iets geweest is, maar er was ook een video van MUCC op de tv, ooit. De eerste CD die ik ooit gekocht heb was het “666” album van MUCC, en dat was of bij de Media Markt of bij de Saturn. Het is nog steeds mijn favoriete album van ze.
Z’ev: Ik werd eigenlijk voorgesteld aan de muziek door deze mannen hier. (wijst ondertussen naar alle andere leden in de ruimte) Ik begon met ze te spelen, want ik was eigenlijk op zoek naar een nieuwe band en uh- …
Bena: Het was zo’n beetje de laaste optie voor hem! (iedereen begint weer te lachen)
Z’ev: En moet je mij nu eens zien!
Kay: Hij was alleen, wanhopig, en hij had vrienden nodig… (iedereen lacht nog wat meer) En nu zit hij hier, met ons! Maar voor mij was het hetzelfde als voor Bena, ik zag de muziekvideo voor 最終列車 (Saishuu Ressha) ook op tv. M’n moeder zag het ook en kwam meteen naar me toe met de vraag: “Wat is dit? Het ziet er interessant uit!” Ik luisterde ernaar en dacht alleen maar “wow”. Want ik kende alleen Japanse muziek van anime series, en ik wist niet dat ze ook rock en metal muziek maakten. Ik deed wat research en kwam op het “Coll:set” album van D’espairsray en het “Vulgar” album van DIR EN GREY. ナイトメア (Nightmare) bracht op dat moment hun singles “ANIMA” en “LIBIDO” in Duitsland uit, en メリー (Merry) kwam tegelijkertijd hun nieuwe albums “New Chemical Rhetoric” en “PEEP SHOW”. Vervolgens kwam the Gazette met “[NIL]” en op dat moment zat ik er echt helemaal in.
Bena: Herinneringen!
Kay: Sindsdien is het me niet gelukt om deze scene te ontvluchten en luister ik tot op de dag van vandaag alleen nog naar Japanse muziek, en daar heb ik geen spijt van!

Jullie halen veel invloed uit de scene, maar zijn er ook artiesten die jullie zelf erg leuk vinden?
Bena: Ik denk dat onze muziek de laatste drie jaar vooral lijkt op DADAROMA of de heavy kant van NOCTURNAL BLOODLUST, maar ik denk dat the GazettE echt een goed voorbeeld is van onze mening over wat niet alleen goede muziek is, maar ook wat we zelf op het podium willen spelen.
Kay: Als zanger kijk ik natuurlijk meer naar andere zangers, maar sommige bands hebben echt een enorme impact op mij met hun manier van optreden. Zo’n impact van een zanger komt eigenlijk van HYDE, van L’Arc~en~Ciel. Ik bewonder hem zo erg. Ik mocht hem ontmoeten en met hem op de foto en-
Bena: (grapt) Fanboy…
Kay: Ja, eigenlijk wel. Absoluut. Ik ben zo’n fanboy voor deze band. We gingen naar een concert en ik wilde zijn hand zo graag aanraken. Maar andere zangers waar ik naar op kijk zijn RUKI van the GazettE, 綴 (Tsuzuku) van MEJIBRAY, よしあつ (Yoshiatsu) van DADAROMA en Aki van アルルカン (Arlequin) vanwege zijn scream-stijl. Hij doet zijn screams op dezelfde manier als ik die van mij doe. Ik bekeek zijn stijl en dacht “dat kan ik ook…”. Als zij optreden krijg ik veel inspiratie van ze. Net zoals Gackt, zijn bereik is ongelofelijk.
Grazel: Ik zou ook Gackt zeggen, omdat hij een van mijn favoriete zangers is. Ondanks zijn recete Tweets… Ik leerde hem kennen via Harry Potter AMV’s die door fans gemaakt waren. Dus ik luisterde daarna en dacht echt “wat is deze Indiaase metal?”, vanwege zijn manier van zingen.
Fu: Zoals ik al zei ben ik meer van hide, X JAPAN en andere jaren 80 en 90 ヴィジュアル系 (Visual Kei) bands zoals LUNA SEA, maar ook poprock bands zoals 清春 (Kiyoharu). Maar vandaag de dag luister ik ook naar een hoop Westerse bands, zoals glamrock en folk metal.
Z’ev: (zucht diep) Ik… Niet! Ik ben vooral geïnspireerd door rockers, drummers in het bijzonder. Ik luister naar Soul Work en poprock nummers uit Engeland zoals Porcupine Tree, alleen vanuit het oogpunt van de drums. Ik luister vooral naar Westerse muziek omdat ik er een hekel aan heb als ik niet weet waar ze over zingen. Ik wil geen Japans leren alleen om hun lyrics te begrijpen. De lyrics zijn erg belangrijk voor mij, dus daarom luister ik liever naar Westerse muziek.

Waarom hebben jullie gekozen om zo’n theateraal genre als ヴィジュアル系 (Visual Kei) na te jagen in Europa? Aangezien de “markt” hier aanzienlijk kleiner is dan in Japan, zeker voor de niet-Japanse bands…
Grazel: We zien onszelf niet als een ヴィジュアル系 (Visual Kei) band, of tenminste, we proberen niet alleen dat te zijn. We halen inspiratie uit meerdere dingen en we proberen dat te veranderen in iets wat goed voelt voor ons en wat we graag willen opvoeren. In ヴィジュアル系 (Visual Kei) heb je deze enthousiaste, theaterale en extreme manier van optreden, maar het zit ook in de muziek zelf. De video’s zijn extreem, de muziek is extreem, en hun gear is extreem… Dus het hoeft voor ons niet zo extreem te zijn. We doen gewoon wat goed voelt voor ons. We proberen ons uit te drukken met verschillende makeup en looks, en we doen het gewoon. ヴィジュアル系 (Visual Kei) is nog steeds een deel van ons, maar we proberen geen deel te worden van het genre met onze band. We proberen een metal band te zijn, of een rockband, want we willen het voor zoveel mogelijk mensen toegankelijk maken. We hebben gezien dat mensen naar een conventie komen om zichzelf op zo’n event te kunnen uiten zoals ze zijn, en als ze ons zien dan krijgen ze een band met ons omdat wij datzelfde doen.
Z’ev: We noemen onszelf vaak een “visual metal band” vanwege de metal die we maken en het visuele gedeelte wat we eraan toevoegen.
Bena: We doen gewoon wat in ons opkomt. We spelen wat we willen en zien eruit zoals we doen omdat we het leuk vinden. We zagen er voor de band ook al zo uit, we hebben onze looks niet speciaal voor de band gemaakt of zo. Op het podium zijn we extremere versies van onszelf, maar dit is gewoon wie we zijn. Ik denk niet dat het specifiek een ヴィジュアル系 (Visual Kei) stijl is, maar we hebben wel overeenkomsten met ze.
Kay: Ik denk dat het vreemd is om jezelf aan een specifiek genre zoals ヴィジュアル系 (Visual Kei) te verbinden en vervolgens niets met het genre te doen in je eigen band. Voor mij was het heel gewoon om makeup op te doen omdat ik dat als tiener al deed. Het is gewoon nooit weggegaan.
Grazel: Toen ik bij de band kwam zag ik eruit als… Mezelf. Maar dan de alpha-versie van mezelf. Ik wilde altijd gebleekt blond haar hebben, en ik wilde altijd bepaalde dingen doen, maar toen ik bij de band kwam was het pas echt van “dit ga ik doen”. Ik heb m’n haar gebleekt, ik heb zelfs wit haar gehad, en ook paars. Waar ik maar zin in had, eigenlijk. Ik kocht kleding die ik ook privé wilde dragen, want ik draag dit niet alleen op het podium. Ook als ik gewoon thuis ben. De band heeft er echt voor gezorgd dat ik dingen kan doen die ik in ieder ander geval alleen voor het podium bewaard zou hebben.

Overstappen naar een digitaal platform

Omdat de heren zoveel interessante dingen kwijt wilden in hun antwoorden hadden we al snel geen tijd meer om het interview af te maken, tenminste niet met z’n allen in dezelfde ruimte bij elkaar. De mannen zijn allemaal heel erg vrolijk en sociaal, dus toen ze iemand tegen kwamen die ook precies wist waar ze het over hadden voelde het voor ons allemaal meteen alsof we een nieuwe vriend hadden gemaakt en konden ze zich ook niet meer bedwingen met hun antwoorden.
Ze voelden zich wel schuldig, dus hebben ze mij gevraagd om de rest van de vragen per mail naar ze toe te sturen. Helaas betekende dit wel dat door zijn drukke schema Z’ev geen verdere antwoorden meer toe kon voegen. Maar hij komt nog een keer terug, geen zorgen!

Kay, je bent een groot fan van Japanse muziek, maar toch heb je een overduidelijke tattoo in het Koreaans op je borst staan. Wat is hier het verhaal achter?
Kay: Deze tattoo is een overblijfsel uit de tijd dat ik erg fan was van K-Pop. Ja, die fase ben ik ook doorheen gegaan, diegene waar ik erg gehype’d was van al deze getalenteerde en uitgebuitte artiesten. Ze dansen als duivels, zingen als engelen en ze zien er super schattig uit naar mijn mening. Maar na twee of drie jaar heb ik toch toe moeten geven dat mijn hart bij de heavy, crazy muziek van Japan ligt. De tattoo is een illusie naar het nummer “내가 제일 잘 나가 (Naega jeil jal naga)”, of “I am the best” in het Engels, van 2NE1. Ik heb echt niet het idee dat ik “the best” ben, maar ik dacht dat het grappig was om deze zin op m’n borst te hebben. Ik ben trots op wie ik ben, en ik zorg graag voor wat ophef.

Bena, je bent met gemak de meest sociale in de groep, maar maakt dit het juist moeilijker of makkelijker als groep? Ben jij degene die met suggesties komt, of wacht je eerst tot anderen met iets komen en meng je dan jouw ideeën erin?
Bena: De meeste suggesties voor dingen komen eigenlijk van Kay. Fu geeft me ook inspiratie op het gebied van stijl. Als deze twee me niet af zouden remmen dan zou ik er compleet gestoord uit zien, en me ook zo gedragen denk ik! (lacht) Maar ja, het visuele gedeelte van de groep is voornamelijk Kay dus.

Grazel, de anderen hebben hun voorkeur voor de meer oldschool kant van ヴィジュアル系 (Visual Kei) laten zien, maar jij gaat meer richting de cyberpunk met je eigen werk. Hoe is dit in de band? Moet je vaak consessies doen vanwege de wensen van de anderen, of juist helemaal niet?
Grazel: We willen altijd doen wat het beste werkt voor de nummers en onze optredens als band. Ik denk dat er veel muzikale waarde ligt in de atmosferische geluiden, en daar worden onze nummers beter van! We delen eigenlijk een heleboel muziek waar we naar luisteren met elkaar, maar we hebben allemaal een andere benadering. Uiteindelijk is dat juist wat onze nummers uniek maakt!

Het publiek dat naar ヴィジュアル系 (Visual Kei) shows komt wordt hier in Europa steeds kleiner (nou ja, afhankelijk van de artiest…), maar hoe zit het met jullie? Gaan jullie ook naar shows, of kijken jullie liever de DVD-versie van een show in Japan?
Grazel: Het is zeker waar dat er steeds minder artiesten hiernaartoe komen, maar ik had de indruk dat en band zoals NOCTURNAL BLOODLUST wel heel goed ontvangen werd. We zijn met z’n alleen naar de show in Keulen geweest in 2016, en van wat ik me herinner was deze show uitverkocht. Met een bredere blik en met wat gewaagde advertising zouden bands zoals キズ (Kizu), JILUKA, DIMLIM, DEZERT, THE GALLO en アルルカン (Arlequin) het juist erg goed moeten doen in Europa! Oh, en natuurlijk ook wat vaker komen…
Kay: Ik ben naar behoorlijk wat Japanse concerten geweest sinds 2006, en ik ben erg verdrietig dat er bijna geen bands meer komen. Ik ben wel helemaal hyped voorthe GazettE in juni, en nog meer voor onze tour met Jupiter kort daarvoor. Dus ik kan tenminste dit jaar een paar shows zien! XD
Daarnaast kijk ik ook een hoop shows via YouTube, om inspiratie op te doen. Ik hoop dat nieuwere bands de stap naar een niet-Japanse markt willen maken omdat er nog steeds mensen zijn die zelfs nu nog van de muziek genieten. Als goede bands die gehyped worden deze kant op komen dan zal de interesse vanzelf komen, ongeacht hoe sterk de invloed van K-Pop hier is.
Bena: Ik ga ook naar de show van the GazettE, en die show valt toevallig op m’n verjaardag! Als er een coole band uit Japan hier in Europa tourt zullen wij erbij zijn. Als het even mogelijk is zelfs als support act! (lacht)
Fu: Ik ben naar behoorlijk wat shows geweest de afgelopen jaren, maar nu er steeds minder bands komen ben ik nog maar zelden bij een Jrock of VK show te vinden. Ik zou graag naar wat live shows in Japan gaan, en ja, ik ga ook naar the GazettE.

Japan heeft een grote invloed op jullie levens, maar hoe zit het met het land zelf? Zijn jullie ooit naar Japan geweest?
Grazel: Ik ben nog niet naar Japan geweest, maar ik heb ook een hekel aan die toeristische plekken. Dus ik zal meer afgelegen, natuurlijke plekken bezoeken. Maar ik vind Tokio ook erg interessant!
Kay: Ik ben naar Japan en Tokio geweest, samen met Fu in 2009. We gingen twee weken, en sindsdien wil ik alleen maar nog een keer gaan. Maar tijd en geld zijn beiden erg zeldzaam. Mijn droom om een show in Japan te spelen leeft echter voort in mijn hart!
Fu: Ik kan alleen maar bevestigen wat Kay net zei, ik zou ook graag een show in Japan willen spelen. Maar ook naar een paar shows als bezoeker natuurlijk.
Bena: Ik ben nog nooit naar Japan geweest, maar ik wil echt heel graag. Er zijn zoveel andere plekken waar ik naartoe wil, en Japan is zo ver weg en duur dat het tot nu toe nog geen optie is geweest. Maar het staat zeker op mijn lijst!

En daarmee zijn we eigenlijk aan het einde van mijn lijst gekomen… Om het nog even af te sluiten, is er nog iets wat jullie tegen alle lezers willen zeggen? Want dit was me een lang inteview zeg!
Grazel: Als je nog nooit van onze band VII ARC gehoord hebt, geef ons dan alsjeblieft een kans. Bekijk onze videos’, en als het ook maar even kan kom dan naar onze live shows. Want dat is de plek waar je VII ARC kan ervaren zoals deze echt is, in plaats van de internet versie. We zouden het erg waarderen als je ons een kans zou willen geven om onze muziek voor je te spelen!
Kay: Kom alsjeblieft naar onze shows, want daar kunnen we ons veel beter uitdrukken dan alleen via onze muziek. Als je naar onze shows komt zul je de echte versies van ons zien, je zal lol hebben, en je zal geraakt worden door de vonk die dit allemaal mogelijk maakt!
Z’ev: Net zoals gewone, gekke mensen.
Grazel: Ik denk dat we ook iets voor de gewone mensen hebben, maar het is erg moeilijk omdat we feedback van allerlei verschillende hoeken hebben gehad. Soort van. Maar er zijn altijd mensen die niet open staan voor ons werk. Kijk onze muziekvideo’s, want we hebben er erg veel moeite in gestopt en ze zijn erg mooi op artistiek niveau. We zitten ook op Spotify en op Discord hebben we een server met meer dan 100 leden (op het moment van schrijven). Dus “komm dabei” (“kom erbij” in het Duits) en klets met ons mee! We reageren ook op berichten via Instagram, en we willen gewoon lol hebben!

 

Extra informatie

Ik heb de laatste vraag van het interview nog net gesteldvoordat we van medium moesten wisselen, dus daarom kon Z’ev zijn antwoord hier nog wel aan toevoegen. Dit interview was erg lastig om voor elkaar te krijgen, maar dat lag echt niet aan de heren van VII ARC. Ze zijn super vrolijk en geven duidelijk veel om muziek.
Daarnaast zeiden ze dat the GazettE een goed voorbeeld is van de muziek waar ze zelf van genieten, en dit komt ook duidelijk terug in hun live shows. Dus, lang verhaal kort: als je een live show van VII ARC in jouw omgeving ziet en je hebt tijd… Ga er dan heen! Je zal zeker niet teleurgesteld worden. Deze jongens zijn meer dan in staat om een goede show die je aandacht van begin tot eind vasthoudt neer te zetten!

Tijdens hun show in Popcentrale (Dordrecht) hebben we ook foto’s gemaakt. Deze foto’s zijn terug te vinden op ons fotografie portfolio, Arlequin Photography, door op de afbeelding hieronder te klikken!

 

Volg VII ARC

🎂 06/21

🎂 04/01

🎂 06/16

🎂 01/05

🎂 07/20