Afgelopen augustus waren de heren van the fool al een keer in Nederland voor een show samen met Luzmelt, maar ze hebben nu al besloten dat ze deze kant van de wereld meer willen verkennen. En ondanks dat het pas een paar maanden geleden is dat we deze kikkers voor het laatst gezien hebben, en een interview dat enorm ingekort moest worden vanwege een gebrek aan tijd, had ik het idee dat ik beide zangers niet genoeg vragen heb kunnen stellen om een goed beeld van hun projecten te krijgen. Ik kan het deze keer niet goedmaken met Luzmelt, maar ik kan het wel met the fool!
Dus, laten we beginnen!
Dankzij het vorige interview weten we inmiddels wie de zanger van the fool is, maar hoe zit het met de twee gitaristen? Kunnen jullie jezelf ook even voorstellen?
Goo: Ik ben Goo!
TACA: En ik ben TACA!
Gunji: En ik ben Gunji, maar dat wist je al!
Dus, dit is jullie tweede keer in Europa. Jullie hebben amper de grond in Japan geraakt joh, want het is slechts een paar maanden geleden sinds jullie hier waren. Maar de laatste keer hebben jullie alleen Bonn en Utrecht kunnen zien, deze keer is het wat ruimer. Keken jullie uit naar een bepaalde stad of een bepaald land?
Gunji: We wilden eigenlijk de stad verkennen toen we in Brussel (België) waren, een paar dagen terug. Maar het was veel te koud! We zullen op 4 december in Parijs (Frankrijk) aankomen, dus ik hoop dat het weer het toelaat dat we daar een beetje rond kunnen kijken.
Jullie hebben deze tour “Crazy frogs around the world” genoemd, en omdat ik er nu over begin kunnen jullie denk ik wel raden dat ik een beetje benieuwd ben naar het verhaal achter deze naam…
Gunji: Als een band met drie leden zien we onszelf als “crazy frogs” (gekke kikkers). Dus het eerste gedeelte gaat over ons. We zijn momenteel bezig aan een wereldtournee, dus we blijven niet alleen in Europa. We zijn over de hele wereld. Dus als je deze twee delen samenvoegt krijg je “Crazy frogs around the world”.
Net als de support band die vanavond met jullie optreed hebben jullie geen vaste drummer. the fool bestaat uit twee gitaristen en een zanger, maar is dit niet lastig op het podium?
TACA: In Japan hebben we wel een support drummer en een support bassist, maar voor de wereldtournee zijn we maar met z’n drieën, omdat we zo’n goede band met elkaar hebben.
Goo: In Japan hebben we inderdaad wel een support drummer en bassist naast ons op het podium, maar buiten Japan spelen we alleen als een band met 3 leden.
Over die driehoek van drie mensen gesproken, hoe hebben jullie elkaar leren kennen en zijn jullie vervolgens in deze band terecht gekomen? Ik weet dat Gunji en Goo broers zijn, maar hoe zit het dan met TACA?
Gunji: Goo is inderdaad mijn broer, dit weet je al van het interview dat we in augustus hebben gedaan. (lacht) Maar TACA was mijn student toen ik nog gitaar speelde. We hadden een erg goede band tussen ons drieën dus het was eigenlijk niet eens een vraag of hij bij ons zou komen toen we met de band begonnen.
Laten we even teruggaan naar het onderwerp van live shows. Waar kijk je het meest naar uit als je op het podium staat en een show aan het spelen bent? Is het het enthousiasme van het publiek, of is er iets anders?
Gunji: We proberen het publiek een groep te laten vormen en elk van onze bewegingen te laten volgen, zodat ik uiteindelijk van het podium kan springen om te stagediven. Maar als we in andere landen dan onze thuisbasis spelen dan kijken we er ook naar uit om alle verschillende culturen en verschillen tussen de fans zelf te zien. Daar kijken we altijd naar uit.
De vorige keer heb ik Gunji gevraagd wat hij graag zou willen doen als hij geen muzikant geworden zou zijn. En hij vertelde me dat hij graag een dierenarts zou willen zijn. Voor katten, om precies te zijn. Maar wat zouden Goo en TACA willen doen als er geen muziek meer was?
TACA: Ik zou graag een vrolijke opa willen zijn. (Iedereen krijgt spontaan de slappe lach)
Goo: Ik zou graag een leraar willen zijn voor kleine kinderen. Op een kleuterschool of basisschool.
Iedereen heeft wel iets waardoor ze verliefd worden op muziek. En ook hier weer, de vorige keer vertelde Gunji me dat zijn reden Goo is geweest toen ze nog klein waren, maar zijn er ook artiesten waar jullie naar opkijken?
Gunji: (Na een enorm lange pauze om na te denken) Ik kijk op naar Goo en TACA. (Iedereen begint weer te lachen) Het is wellicht een beetje een goedkoop antwoord, maar het is echt waar! (Iedereen ligt nog steeds in een deuk)
Goo & TACA: Hier kunnen we het alleen maar mee eens zijn! (Terwijl ze nog steeds erg hard lachen)
En na dat nobele antwoord… Is er nog iets waar jullie naar uitkijken? Hebben jullie dromen voor the fool?
TACA: Een tweede Europese tour!
Goo: We zijn recentelijk naar Mexico geweest, en dat was een van onze dromen. Maar we krijgen elke tour nieuwe dromen, en ze worden altijd groter!
Hoe zit het met deze tour? Hebben jullie nog nachtmerries gehad of zo?
Goo: Een paar dagen geleden waren we in Montpellier (Frankrijk), en ik lag daar even te slapen. Terwijl ik sliep zag ik mezelf in m’n droom. Ik was m’n neuspiercing kwijt en ik kon het niet meer vinden dus raakte ik in m’n droom in paniek!
TACA: Ik was toevallig in diezelfde kamer, en ik werd wakker van zijn paniek. Ik heb gewoon naar hem zitten kijken en uiteindelijk werd hij wakker, greep meteen naar z’n neus, voelde dat z’n piercing er gewoon was, en hij werd meteen rustig!
Goo: Gelukkig maar, ik was echt bang!
Ik heb nog een vraag, en deze zien jullie waarschijnlijk aankomen: hebben jullie nog een boodschap voor iedereen die het interview leest?
the fool: We zullen, heel, heel, HEEL erg ons best doen om hier een derde keer te komen. Dus kom dan ook naar onze show!
Extra informatie
Tijdens hun show in P60 (Amstelveen) hebben we ook foto’s gemaakt. Deze foto’s zijn terug te vinden op ons fotografie portfolio, Arlequin Photography, door op de afbeelding hieronder te klikken!
(In 2021 werd Arlequin Photography officieel omgetoverd in een volledig fotografie portfolio, daardoor zijn alle interviews en nieuwsberichten naar een nieuw domein genaamd Arlequin Magazine verplaatst. Op dit moment was the fool niet meer actief in de muziekwereld. Daarom is er geen social media sectie voor dit artikel.)
雪 (Yuki) is de eigenaar en voornaamste drijfveer achter Arlequin.
Zij startte het project oorspronkelijk in 2009 als fotograaf onder de naam Arlequin Photography, maar kreeg steeds meer interesse in journalistiek en vertalingen. Door deze interesses zijn interviews en reviews aan het project toegevoegd, totdat het in 2021 uiteindelijk tegen de muren rondom de term "fotograaf" aan botste en Arlequin Magazine aan de mix toegevoegd werd.
雪 (Yuki) is een Nederlandse met een diploma voor grafisch design, wat haar ook de voornaamste persoon achter Arlequin Creations maakt.
Na al deze jaren is zij nog steeds de voornaamste persoon die de interviews en live foto's die je op Arlequin ziet verzorgt, maar daarnaast doet ze ook een flink deel van de reviews en het werk achter de schermen.
Ze spreekt Nederlands en Engels op hoog niveau, maar begrijpt ook Japans en Duits.