“Octavius” is de 10e single in ゼラ (Zera)’s discografie tot nu toe en hoewel de band op het moment van schrijven net hun 11e single heeft uitgebracht, wil ik je eerst weer even terugtrekken naar de single die eraan voorafging.
ゼラ (Zera) is een vierkoppige band, bestaande uit 水翠 (Hisui) op zang, Aqui en ミナギ (Minagi) op gitaar, en 流 (Ryu) op bas. Dit betekent dat de band inderdaad geen drummer in de line-up heeft, maar voor live shows maken ze gebruik van 志雄 (Shiyu, Rides In ReVellion) en 幹太 (Kanta, DEVILOOF) als ondersteunende leden.
Zoals de naam van de single al doet vermoeden, is “Octavius” gebaseerd op de legende van het spookschip “Octavius”, ook wel bekend als “het schip van ijs”. Als deze informatie je net zoveel vertelt als het mij aanvankelijk deed toen ik voor het eerst de titel van de single zag, laat me je dan eerst iets over de legende vertellen:
De legende gaat dat het schip in oktober 1775 westelijk van Groenland werd gevonden door een walvisvaarder (een walvisjager). Na aan boord te zijn gegaan, werd de hele bemanning onder het dek gevonden, bevroren en bijna perfect geconserveerd. Vandaar de bijnaam “het schip van ijs”. Volgens het verhaal zou het schip in 1761 in Engeland zijn vertrokken naar het Oosten, en het zou zijn bestemming in het daaropvolgende jaar hebben bereikt. Bij de terugkeer besloot de kapitein de Noordwest Passage te nemen, waar toen weinig van bekend was. Het schip raakte gevangen in het zee-ijs ten noorden van Alaska.
Nadat het schip door de walvisvaarder Herald was gevonden, werd het de nacht na de ontmoeting door de stromingen meegesleurd en nooit meer gezien. De laatst bekende positie van het schip terwijl de bemanning nog in leven was, was ongeveer 250 mijl (ongeveer 402 kilometer) ten noorden van Alaska.
In de moderne popcultuur diende het schip en zijn verhaal vermoedelijk als inspiratie voor Jacques Tardi’s grafische roman “Le demon des glaces” (De Demoon van Ijs), en het komt ook voor in een marine missie in het videospel Assassin’s Creed III.
Pfoe. Oké. Introductie bijna voorbij. De single bestaat uit het titelnummer “Octavius”, “The Ship Of Ice” en “レミングス” (Lemmings).
Op basis van de synopsis van de legende zie je meteen de verbinding tussen de eerste twee tracks, toch? Maar waar past “レミングス” (Lemmings) in? Oh laat me dat alsjeblieft vertellen.
Opgeslokt door de golven, neem ik het roer van illusies
Laten we eerst beginnen bij het titelnummer. “Octavius” maakt gebruik van de aanstekelijke ritmes van ゼラ (Zera) (geloof me, hun ritmes waren wat me aanvankelijk naar hun muziek trok, ik heb hier gewoon niet de ruimte om het in detail te bespreken) gecombineerd met de verschillende stemmen die door 水翠 (Hisui) worden geproduceerd. De teksten worden in het Japans gezongen, met uitzondering van “Over de zee kruisend, net op tijd om te verdrinken. De naam van het schip is ‘Octavius”.” in het refrein, dat in het Engels gezongen wordt. De tekst raakt het verhaal wat ik heb uitgelegd in de introductie niet echt, maar neemt duidelijk inspiratie van het “spookschip”-aspect, bijna alsof de verteller op het dek van het schip staat terwijl het vaart tijdens een mistige nacht in zijn laatste momenten.
De acceptatie van het onvermijdelijke einde van de verteller is niet alleen zichtbaar in de teksten zelf, maar ook in de stem van 水翠 (Hisui) wanneer hij deze woorden zingt. Tijdens het begin van het nummer maakt hij meer gebruik van zijn reguliere, schone zangstijl, terwijl het refrein gebruik maakt van zijn diepe, bijna grommende stijl. Naarmate het nummer vordert, verschuift zijn toon op een subtiele manier om de acceptatie van het onvermijdelijke uit te drukken, waarbij hij meer theatrale elementen toevoegt aan de laatste verzen voordat het eindigt met “Verdrinken in de nacht, een zwervende schaduw wordend. De warmte die alles wegneemt. Speel het moment van de dood. Speel voor altijd.”, waardoor hij subtiel al voorbereidt op het volgende nummer.
De muziekvideo voor het nummer is zo theatraal als wat je van een ヴィジュアル系 (Visual Kei) band verwacht. Terwijl het opent met een naderend schip, is de video voornamelijk gefilmd voor een gedetailleerde achtergrond die doet denken aan de stijl van de late jaren van 1700. De band bespeelt uiteraard hun instrumenten voor deze achtergrond, maar worden ook in verschillende shots getoond waarbij ze voor de camera poseren.
Een van de subtiele details die ik graag onder je aandacht wil brengen, zijn de shots van 水翠 (Hisui) waar hij de klauwen draagt die je helaas niet echt kunt zien op de afbeelding bovenaan dit artikel. (Om dat goed te maken, hier is een shot van hem waar hij die klauwen draagt.) Gecombineerd met de outfit en de solo shot van bassist 流 (Ryu) waarbij hij zijn hand om wat kettingen wikkelt, komt de subtiele horror van het transformeren in dwalende geesten (of spoken, als je wilt) op een zeer creatieve manier naar voren. Hetzelfde geldt voor de shots van 水翠 (Hisui) die aan de piano zit en in een dagboek schrijft. De originele legende zegt ook dat ze de kapitein in zijn hut vonden, bevroren in de tijd terwijl hij in zijn dagboek schreef. Maar wat te doen met het ijs dat zo’n grote rol speelt in de legende, vraag je je af? Gedurende de video zie je shots die lijken alsof de camera bevroren is, wat opnieuw een extra subtiel maar oh zo belangrijk detail toevoegt aan de visuele versie van het gehele verhaal.
De stijl waarin de legende in zowel de tekst als de muziekvideo wordt behandeld is zo subtiel, maar zo vol detail. Ik kan niet tegen jullie liegen, zodra ik de muziekvideo zag, wilde ik meteen in deze single duiken voor jullie.
Volgend is “The Ship Of Ice”, wat, zoals de titel suggereert, een voortzetting is van wat “Octavius” al begonnen was. Waar “Octavius” eindigt met de dood van degenen op het schip, is “The Ship Of Ice” veel meer een voorstelling van de getransformeerde bemanning, die al dertien jaar bevroren is. (Aldus de tekst.)
Hoewel het ongeveer dezelfde lengte heeft als het titelnummer, bevat “The Ship Of Ice” veel meer informatie in de teksten. Het schip blijft varen met zijn bevroren bemanning nog aan boord, waardoor het in essentie een spookschip wordt. “De reis naar de afgrond gaat doelloos verder. Een monochrome ruïne zonder levende zielen. Zing en dans, hef je zeilen en marcheer. Het feest van dwalende geesten eindigt nooit. Neem het roer en koers naar de verloren oceaan.”
Opnieuw gebruik makend van de verschillende zangstijlen die 水翠 (Hisui) kan produceren, variërend van zijn schone zang tot zijn grom-achtige stijl en lange noten, krijgt het nummer een veel meer spookachtige sfeer, terwijl het ook upbeat en bijna vrolijk is, op de meest spookachtige manier. De teksten zijn een combinatie van Japans en Engels, en nemen je mee op een bijna cinematische reis met dit schip en zijn bevroren spookbemanning. “We dwalen over de oceaan bevroren in de tijd. Het schip beweegt doelloos verder. Spookschip drijvend in de oceaan. Zwart gekleurd in de bodemloze afgrond.”
Om de single af te sluiten, is er “レミングス” (Lemmings). En kijkend naar de vorige titel, vraag je je waarschijnlijk al vanaf het eerste moment dat ik dit aanduidde af hoe dit aansluit bij de rest van de single, toch? Nu kan ik het je eindelijk vertellen.
“レミングス” (Lemmings) begint met dezelfde spookachtige, maar theatrale stijl als de nummers ervoor, waarbij het tempo wordt vastgehouden in plaats van afgeremd voor dit slotnummer, maar ook bassist 流 (Ryu) op de voorgrond gezet wordt. Zijn instrument is het meest dominant tijdens het eerste couplet. Muzikaal gezien past het meteen in de sfeer van de andere tracks, maar tekstueel gezien wordt het verhaal verteld door de ogen van de verteller, net zoals “Octavius” zelf deed. Geheel in het Japans gezongen, kijkt de verteller terug op zijn leven, nu een geest op dit schip terwijl zijn hart bevroor voordat hij het wist. “Er is geen juist antwoord op een betekenisloos leven. We kunnen elkaar niet begrijpen, we kunnen elkaar niet vergeven. Als er geen hoop is op verzoening.”
Qua tekst is “レミングス” (Lemmings) het meest emotionele nummer op de single, waarbij het wisselt tussen acceptatie en zelfs wrok tegen het verleden. Dit wordt opnieuw benadrukt door de vele stemmen van vocalist 水翠 (Hisui), die bepaalde woorden benadrukt afhankelijk van de zangstijl die hij gebruikt. Maar hoe past dit nummer in de andere tracks, afgezien van het feit dat de verteller deel uitmaakt van de spookbemanning? “Het schip vaart zonder bestemming. De bevroren geesten. Als lemmingen.”
De bemanning heeft geen controle meer over wat ze zijn en wat ze doen. Alles wat ze kunnen doen is verder gaan, zoals de lemmingen in die videogame die je wellicht ooit gespeeld hebt.
Conclusie
Zoals eerder vermeld in deze review, op het moment dat ik de muziekvideo voor “Octavius” zag, kon ik niet wachten tot de volledige single werd uitgebracht om te zien of de andere twee nummers erin pasten. En ゼラ (Zera) heeft dat absoluut waargemaakt. Ze hebben niet alleen inspiratie gehaald uit een legende van een spookschip, ze hebben het ook niet klakkeloos gekopieerd. Ze hebben hun eigen versie ervan gemaakt, met een griezelig passende uitstraling die “ヴィジュアル系” (Visual Kei) schreeuwt, en daarbij een griezelig passende muzikale vorm van hun verhaal om het te matchen.
Alle drie de nummers passen bij het thema en zijn uniek zonder saai of repetitief te klinken. Zoals eerder gezegd, waren het aanvankelijk de ritmes van ゼラ (Zera) die me naar hun muziek trokken, maar als ik dat zeg, bedoel ik niet alleen hun instrumenten, maar bedoel ik ook heel sterk de vocalen. De gitaren van Aqui en ミナギ (Minagi) leggen de nadruk waar je het zou willen, en hetzelfde geldt voor de baslijnen van 流 (Ryu). Een band zonder drummer legt natuurlijk minder nadruk op hun drums, maar deze zijn heel duidelijk aanwezig in hun werk en maken het plaatje compleet. Als je deze single nog niet hebt gehoord, raad ik het ten zeerste aan! Zelfs met de taalbarrière zal je nog steeds een griezelige ervaring hebben, wat bewijst dat muziek inderdaad grenzen overschrijdt.
Deze release is beschikbaar voor streaming via Spotify, maar als je liever een fysieke kopie van de cd hebt (ja, er is slechts één versie), dan hebben we dat ook voor je geregeld. We hebben alle informatie die je nodig hebt hieronder vermeld:
02. The Ship Of Ice 03. レミングス (Lemmings) |
2024.02.28 Shop: CDJapan | Amazon |
Volg ゼラ (Zera)
Misaki is de eigenaar van Angry Juice Official, een klein bedrijfje dat knuffels in een kawaii stijl maakt.
Haar stijl is geïnspireerd door ヴィジュアル系 (Visual Kei), cosplay, anime en andere elementen uit de Japanse popcultuur.
Voor Arlequin is ze voornamelijk actief als fotograaf tijdens live shows, maar ze helpt soms ook mee als vertaler voor de Nederlandse versie van het project en dingen voor Arlequin Creations.
Ze spreekt Nederlands als moedertaal, maar begrijpt ook Engels.
雪 (Yuki) is de eigenaar en voornaamste drijfveer achter Arlequin.
Zij startte het project oorspronkelijk in 2009 als fotograaf onder de naam Arlequin Photography, maar kreeg steeds meer interesse in journalistiek en vertalingen. Door deze interesses zijn interviews en reviews aan het project toegevoegd, totdat het in 2021 uiteindelijk tegen de muren rondom de term "fotograaf" aan botste en Arlequin Magazine aan de mix toegevoegd werd.
雪 (Yuki) is een Nederlandse met een diploma voor grafisch design, wat haar ook de voornaamste persoon achter Arlequin Creations maakt.
Na al deze jaren is zij nog steeds de voornaamste persoon die de interviews en live foto's die je op Arlequin ziet verzorgt, maar daarnaast doet ze ook een flink deel van de reviews en het werk achter de schermen.
Ze spreekt Nederlands en Engels op hoog niveau, maar begrijpt ook Japans en Duits.