KAMIJO // Achter het Masker (1/3): Symphony of The Vampire

Bonjour! (Ik ben nog nooit een artikel begonnen met deze begroeting, maar het is enigzins “on brand” dus sorry voor de cringe die deze veroorzaakt kan hebben.) Hoe dan ook, je hebt waarschijnlijk het nieuws over KAMIJO’s aanstaande Europese tour “The Anthem” die in juni dit jaar plaats zal vinden gehoord, toch? (Zo niet, we hebben al een nieuws post met alle tourdata en ticket informatie beschikbaar.)

Je kent KAMIJO waarschijnlijk als de zanger van Versailles (en daarvoor Lareine en New Sodmy), en als solomuzikant in het 耽美系 (Tanbi Kei) subgenre van ヴィジュアル系 (Visual Kei), maar wist je dat er eigenlijk en heel verhaal schuilgaat achter KAMIJO’s solowerken?

KAMIJO begon zijn solocarrière in 2013 met de release van de single “Louis 〜艶血のラヴィアンローズ〜” (Louis ~Tsuyachi no Ravian Roozu~), maar de EP “Symphony of The Vampire” uit 2014, het album “Sang” uit 2018 en het album “OSCAR” uit 2022 zijn allemaal met elkaar verbonden en vertellen een verhaal dat zich tot vandaag de dag nog steeds ontvouwt.

Met de Europese tour in het vooruitzicht dachten we dat het juist nu een goed moment zou zijn om deze releases nogmaals naar voren te brengen, en we hebben besloten dit te doen met een driedelige serie die we “Achter het Masker” genoemd hebben. (Eigenlijk hebben we voor de Engelse variant “Behind the Mask” gekozen, maar je bent nu op de Nederlandse versie, en ja, we zijn ons er van bewust dat dit ook de naam is van een van KAMIJO’s singles die hij in 2021 uitgebracht heeft.)

Vandaag beginnen we met deel een, namelijk “Symphony of The Vampire”. Een EP die bestaat uit 7 delen, namelijk “Presto”, “Sacrifice of Allegro”, “Royal Tercet”, “Dying-Table”, “Sonata”, 満月のアダージョ” (Mangetsu no Adaajo) en “Throne”.

Ben je er klaar voor? Laten we beginnen dan!

“Een leven geboren in een wereld van revolutie”

“Symphony of the Vampire” is het eerste deel in het universum van KAMIJO, waar geschiedenis en fictie samenkomen in een origineel werk. Voordat we individueel naar elk nummer behandelen kijken we eerst naar het verhaal waarmee de film-versie van alle 7 delen begint:

In 1789 brak de Franse revolutie uit. Lodewijk de zestiende en Marie Antoinette werden geëxecuteerd. En Lodewijk de zeventiende werd opgesloten in de tempel waar hij op tien jarige leeftijd overleed. Vele geruchten dat degene die in de toren stierf een namaak was bleven opduiken.
Dat iemand de prins naar buiten gesmokkeld had en dat hij nog leefde. Er waren mensen die claimden zelf de prins te zijn. Maar er is een belangrijke doorbraak in het mysterie dankzij DNA-tests in de 20e eeuw. Na een DNA-test uitgevoerd te hebben op een 200 jaar oud mummiehart, waarvan gezegd wordt dat het van Lodewijk de zeventiende die in de tempel gestorven is, en haar van Marie Antoinette dat al generaties doorgegeven wordt in de Habsburg familie, is de conclusie getrokken dat dit hart inderdaad van Lodewijk de zeventiende is. Lodewijk’s hart rust nu bij zijn ouders in de Kathedraal van St. Denis, waar het Franse koninklijke graf zich bevindt.
Maar, hij leefde nog…”

Er zijn een paar karakters die een grote rol spelen in dit verhaal, maar ze worden niet allemaal in deze introductie aangehaald. Daarom benoem ik ze nu ook nog niet, maar bewaar ik hun introductie voor het moment dat ze in het grote verhaal van Lodewijk XVII geïntroduceerd worden.
Voor dit review richt ik me vooral op het verhaal, en niet zo zeer op de muziek die erbij hoort. Want ja, ik wil inderdaad dat je de video versie van deze EP bekijkt en het zelf ervaart, of nogmaals ervaart met de informatie die je wellicht niet door had toen je het eerder zag.
Met dat achter ons, laten we nu elk deel individueel bekijken en zie welk deel van het verhaal ze vertellen. Zullen we?

 
We beginnen met “Presto”, welke qua songtekst dient als een introductie voor het verhaal door zich voor te stellen als een requiem voor de aristokraten die begraven zijn in de duisternis van de geschiedenis. Maar het stelt ook de vragen “heeft hij het overleeft?”, “is hij teruggebracht uit de dood?” en “of heb je ontsterfelijkheid bereikt?”. “Het is onmogelijk dat iemand van deze Preso van duisternis en bloed afweet.”
Het woord “presto” wordt in de muziekindustrie gebruikt om een snel tempo van spelen aan te duideen, maar als een zelfstandig naamword wordt het op een vergelijkbare manier gebruikt om een beweging of gebeurtenis af te spelen in een hoog tempo. Met die definitie in het achterhoofd, de titel voor dit deel suggereert waarschijnlijk een hele, hele snelle opsomming van de brandende vraag waar iedereen mee zit, namelijk het lot van Lodewijk XVII.

Het tweede deel, “Sacrifice of Allegro” vertelt het verhaal van Lodewijk XVII toen hij gevangen zat in de tempeltoren, waar hij voordurend leed onder onder het geweld en de bedreigingen van zijn bewakers. Totdat, op een ochtend, hij werd meegezogen in het natuurlijke licht dat op hem neerstroomde. (Hier is wel een beetje een conflict wat betreft informatie, gezien de tekst over de ochtend spreekt terwijl dezelfde gebeurtenis iets later in het verhaal aangehaald wordt met een volle maan – maar dit kan opgevat worden als een gevolg van eenzaamheid en depressie, waardoor een ietwat verwrongen perceptie veroorzaakt wordt, toch?)
Lodewijk ontsnapt uit de tempel waarin hij gevangen zat, en Marie Antoinette wordt geëxecuteerd door guillotine voor een plein vol toeschouwers. . “Niemand merkt de opzet van de zondebok.”

“Royal Tercet”, het derde deel, is qua tekst een van de kortere. Het geen ons niet veel duidelijke informatie wat betreft het verhaal, maar rond deze tijd overlijdt de plaatsvervangende jongen in de tempeltoren, en de dokter die de autopsie uitvoerde nam het hart van de jongen mee in zijn jaszak, weekte het in wijn en verstopte het op een boekenplank in zijn huis. Na verloop van tijd werd het hart echter zo hard als steen.
In de tussentijd wordt de echte Lodewijk uit Parijs weggevoerd per paardenkoets, en kreeg hij vampierbloed toegediend door de graaf van Saint-Germain voordat hij de piramide in werd gedragen. Lodewijk zonk in een diepe slaap waarin hij tussen leven en dood ronddwaalde, dromend van de vredige daren die hij vóór de revolutie met zijn familie. In zijn dromen voelde hij niets anders dan liefde.

Wanner Lodewijk 20 jaar oud is komt hij weer bij bewustzijn in “Dying-Table”, het vierde deel. Dit is verruit het meest “agressieve” nummer op deze EP en de video weerspiegelt dit ook met een veel eenvoudigere outfit voor KAMIJO, en uiteraard het bloed. We hebben hier tenslotte te maken met een vampier.
De bloeddorstigheid is bijna voelbaar in de songtekst, maar Lodewijk is wanhopig op zoek naar bloed en zijn lichaam doet oncontroleerbaar pijn. Terwijl hij sliep kreeg hij vampierbloed toegediend, maar nu hij wakker is kan hij zijn drang zelf niet beheersen. Iets dat zeker tot uiting komt in de songtekst die veel minder poëtisch zijn dan andere dleen. “Ik laat zelfs de laatste druppel niet ontsnappen.”

Tijdens “Sonata” wordt Lodewijk gered van zijn lot als een bloeddorstig beest door een prachtige melodie gespeeld op een piano, gespeeld door niemand minder dan Ludwig van Beethoven. Lodewijk vindt echter meer dan een mooie melodie. Hij vindt een vriend. Een vriend die hem muziek leerde, een vriend die van een mensenmeisje hield. “Een mooie melodie is een vervanging voor bloed.”
Hoewel hij de betekenis van de woorden begreep, was Lodewijk nog steeds erg onvolwassen als het om liefde ging. Hij kon het idee om bloed te zuigen dus niet helemaal opgeven. Beethoven werd echter in de loop van de tijd geleidelijk food. Dit moet zijn straf wel zijn voor het liefhebben van mensen.

Hoe mooi de melodie die hij speelt ook mag zijn, hij kan het niet horen en kan zichzelf dus niet “voeden”. Hij weigert echter bloed te dringen vanwege de vrouw van wie hij hield. Tegen de tijd dat de EP het zesde deel, “満月のアダージョ” (Mangetsu no Adaajo / Adagio of The Full Moon), bereikt vertelt Beethoven Lodewijk alles. Het was Beethoven die de jonge Lodewijk tijdens de nacht van de volle maan uit de tempeltoren haalde. “Jij bent het laatste licht dat ik eruit haalde in verband met de toekomst. Uiteindelijk zal jij doorbewegen door de tijd.” Het is aan Lodewijk om de toekomstige koning te worden.

De EP eindigt met het zevende deel, “Throne”. Van alle delen is “Throne” zeker degene die de meeste informatie terug laat komen in de songtekst ervoor.
“Zelfs als ik naar buiten treed, zal niemand weten wie ik ben. De feiten zijn herschreven, ik besta niet meer.” Lodewijk kan op dit moment niets doen. Dus verschuilt hij zich in de duisternis en wacht hij op zijn tijd.
De tijd verstrijkt, en het nephart wordt verplaatst naar de kathedraal van Sant-Denis, de laatste rustplaats van Lodewijk de zestiende en Marie Antoinette. Door de voortgang op het gebied van DNA-testen zal het hart echter uiteindelijk onthuld worden als een vervalsing. Dit zal de Franse geschiedenis besmeuren, en de koninklijke familie zal haar gezag hierdoor verliezen. Iets wat kostte wat het kost voorkomen moet worden.
“Mooie melodieën kunnen bloed vervangen.”, waardoor Lodewijk naar de kathedraal kan reizen het het nephart kan vervangen voor zijn eigen hart, wat de DNA-test positief zal maken zodra deze is uitgevoerd. Voor zover de geschiedenis weer rust Lodewijk de zeventiende in hetzelfde graf als zijn ouders.

Conclusie

Hoewel het hart van Lodewijk XVII in 2004 met positief resultaat als authentiek werd geïdentificeerd, leeft hij momenteel voort door de prachtige melodieën van de muziek. Dit is echter niet het einde van het verhaal van Lodewijk XVII, maar aangezien het verhaal verder onthuld wordt in “Sang” en “OSCAR” zal ik er in dit deel ook niet verder mee gaan.

Hiermee is deel 1 van onze “Achter het Masker”-serie tot een einde gekomen, maar maak je geen zorgen. Deel 2 en 3 zullen niet lang op zich laten wachten. Voordat KAMIJO in juni aan zijn Europese tournee begint ben je volledig op de hoogte van het verhaal van Lodewijk XVII tot nu toe, en kijk je hopelijk met andere ogen naar het werk van KAMIJO!